Zastosowanie art. 5 k.c. w odniesieniu do roszczenia z tytułu zachowku powinno być szczególnie wąskie, a ograniczenie prawa podmiotowego poprzez powołanie się na zasady współżycia społecznego jest możliwe jedynie w przypadku rażącego nadużycia prawa przez uprawnionego do zachowku.

Dla uznania uchwały wspólnoty mieszkaniowej za niezgodną z prawem na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali, naruszenie musi mieć lub może mieć wpływ na podjęcie uchwały, a formalne uchybienia w sposobie głosowania nie mają znaczenia, jeśli nie wpływają na wynik głosowania.

Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy SENT, gdyż ustawa o SENT zawiera wyczerpującą regulację normatywną dotyczącą przedawnienia i prowadzenia postępowania kontrolnego.

Ogłoszenie upadłości dłużnika nie powoduje utraty przez wierzyciela legitymacji do wytoczenia powództwa o uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną na podstawie art. 527 k.c., nawet jeśli syndyk nie skorzystał z możliwości wniesienia takiego powództwa w ustawowym terminie dwóch lat.

Zważywszy, że określony w § 13zo ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 27 stycznia 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobów realizacji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 2015 r. poz. 187) termin na złożenie wniosku jest terminem prawa materialnego nie można uznać, by sposób jego obliczania zawarty w zd. 2. tegoż przepisu kolidował z przepisem art

Nałożenie administracyjnej kary pieniężnej za nieuzupełnienie danych w zgłoszeniu przewozowym SENT przed rozpoczęciem przewozu powinno być rozważane z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz możliwości odstąpienia od jej nałożenia w przypadku stwierdzenia, że naruszenie miało charakter incydentalny, a nałożenie kary byłoby nieproporcjonalnie dolegliwe w kontekście celów ustawy SENT.

Przewóz osób zamówiony za pośrednictwem aplikacji mobilnej, wykonywany bez wymaganej licencji na przewóz okazjonalny, podlega sankcjom przewidzianym przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz rozporządzeniami, nawet jeśli przewóz realizowany jest pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych dla przewozu okazjonalnego.

Bezwzględny zakaz rozwiązania stosunku pracy nauczyciela akademickiego, będącego jednocześnie sędzią Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, wynikający z art. 121a ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, narusza zasady równości wobec prawa i autonomii szkół wyższych, gwarantując niezasadnie przywilej dożywotniego zatrudnienia w uczelni (art. 121a ust. 1 w związku

Okresy składkowe przebyte za granicą mogą być uwzględniane w polskim systemie ubezpieczeń społecznych na podstawie zasad koordynacji unijnej, jednak cofnięcie zaświadczeń A1 (E 101) wymaga prawidłowego zastosowania procedur ustalania właściwego ustawodawstwa, a nie może prowadzić do mechanicznego wyłączenia tych okresów z zaliczalności.

Obniżenie świadczeń emerytalnych i rentowych byłych funkcjonariuszy PRL wyłącznie na podstawie przynależności do określonych formacji, bez uwzględnienia indywidualnych czynów, może naruszać konstytucyjne zasady zakazu dyskryminacji oraz sprawiedliwości społecznej.

Za działalność przewoźnika drogowego, w tym za ewentualne naruszenia przepisów dotyczących czasu pracy kierowców i użytkowania tachografów, zawsze odpowiada przedsiębiorstwo, które wykonuje przewóz, jeżeli nie jest w stanie udowodnić, że podjęło wszelkie niezbędne środki, aby takie naruszenia nie miały miejsca.

Ocena służby na rzecz totalitarnego państwa nie może ograniczać się do formalnej przynależności do określonych struktur, ale powinna uwzględniać indywidualne czyny i ich kontekst, w tym zgodność mechanizmów korygujących wysokość emerytur z konstytucyjnymi zasadami równości i proporcjonalności.

Podpisywanie przez przedsiębiorcę dokumentów kadrowych i płacowych, przygotowanych przez inne osoby, w okresie zwolnienia lekarskiego, jeśli czynności te są sporadyczne i wymuszone okolicznościami, nie stanowi wykonywania pracy zarobkowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, co pozwala na zachowanie prawa do zasiłku chorobowego.

Zasada niekumulacji świadczeń, wynikająca z art. 95 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej, zobowiązuje osobę uprawnioną do emerytury wojskowej i powszechnej do wyboru jednego z tych świadczeń, nawet jeśli emerytura wojskowa została obliczona wyłącznie na podstawie służby wojskowej, bez doliczenia cywilnych okresów składkowych.

Błędne ustalenie daty wymagalności przez sąd polubowny nie stanowi naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego i nie uzasadnia uchylenia wyroku sądu polubownego przez sąd państwowy na podstawie klauzuli porządku publicznego.

Wskaźnik częstości zatrudnionych w warunkach zagrożenia, stosowany przy obliczaniu stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, odnosi się do pracowników narażonych na działanie czynników szkodliwych przekraczających dopuszczalne normy, niezależnie od zastosowania przez pracodawcę środków ochrony indywidualnej.

Przepisy dotyczące wygaśnięcia stosunków pracy w przypadku restrukturyzacji jednostek administracyjnych, które są uzależnione od zgłoszenia nowych warunków zatrudnienia przez pracodawcę, należy traktować jako faktyczne rozwiązanie stosunku pracy, a nie jako jego wygaśnięcie, co podlega sądowej kontroli legalności i zasadności.

Zasada związania sądu granicami żądania obejmuje zarówno treść żądania, jak i fakty stanowiące jego uzasadnienie, co wymaga dokładnego wyjaśnienia podstawy prawnej przy orzekaniu o odpowiedzialności odszkodowawczej za utracone korzyści.

Jeśli nie istnieje realne zagrożenie ponowienia czynu nieuczciwej konkurencji, sąd może oddalić roszczenie zakazowe, nawet jeśli doszło do naruszenia, ale może nakazać działania naprawcze w postaci publikacji oświadczeń dla usunięcia skutków naruszenia.

Uznanie roszczeń w określonej wysokości, połączone z nieodwołalnym zrzeczeniem się dalszych roszczeń w przyszłości, jest zgodne z przepisami kodeksu cywilnego i praktyką zawierania ugód w sprawach o odszkodowanie z tytułu czynów niedozwolonych, nawet w sytuacji późniejszej zmiany orzecznictwa lub stanu prawnego.