Uchylenie decyzji administracyjnych w trybie wznowienia postępowania nie jest zasadne, jeśli nie spełniono przesłanek z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., tj. nowe okoliczności nie były nieznane organowi w momencie wydania ostatecznej decyzji. NSA oddala skargę kasacyjną, podtrzymując uchylenie decyzji administracyjnych decyzją WSA.

Decyzja o odmowie przyznania płatności obszarowych dla skarżącego jest prawidłowa. Brak wykazania posiadania gruntu oraz brak wpływu zarzucanych naruszeń proceduralnych na wynik sprawy skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej. NSA potwierdza obowiązek wykazania faktycznego władania gruntem przez beneficjenta.

Uchylenie wyroku WSA z uwagi na naruszenie art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., spowodowanej brakiem doręczenia skargi i powiadomienia strony o posiedzeniu niejawnego. NSA uznał nieważność postępowania i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Wpisanie daty ważności uprawnienia kategorii B, nabytego bezterminowo przed 2013 rokiem, jest bezskuteczne wobec braku administracyjnej decyzji zmieniającej jego status, czyniąc ten wpis sprzecznym z zasadą trwałości decyzji ostatecznych.

W postępowaniu dotyczącym przyznania płatności ekologicznych warunkiem jest wykazanie przez rolnika posiadania gruntów zarówno w aspekcie rzeczywistego władania, jak i intencji faktycznego użytkowania, niezależnie od istnienia tytułu prawnego.

Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że działka wydzielona jako droga dojazdowa nie przeszła z mocy prawa na własność gminy i nie podlega rygorom art. 10 ust. 5 ustawy z 1985 roku, co wyklucza możliwość dochodzenia odszkodowania z tytułu wywłaszczenia. Skarga kasacyjna została oddalona.

Wyrażone w prawomocnym wyroku stwierdzającym niepodleganie ubezpieczeniom społecznym poglądy sądu dotyczące sfery motywacyjnej osoby zgłaszającej się do ubezpieczeń oraz oceny charakteru prowadzonej działalności gospodarczej nie mają automatycznie mocy wiążącej w rozumieniu art. 365 § 1 k.p.c. w sprawie o zwrot nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczenia społecznego na podstawie art. 84 ust.

Decyzja reformatoryjna organu odwoławczego, pogarszająca sytuację prawną strony, wymaga wykazania rażącego naruszenia prawa lub interesu społecznego przez organ pierwszoinstancyjny, co nie zachodzi w przypadku niewielkich różnic w ustaleniach powierzchni gruntów.

Naczelny Sąd Administracyjny, uznając zasadność skargi kasacyjnej, uchylił wyrok WSA i ponownie rozpoznał skargę, oddalając ją ze względu na uzasadnione i poważne zastrzeżenia odnośnie stanu zdrowia skarżącego uzasadniające skierowanie na badania lekarskie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Polskich Kolei Państwowych S.A. na odmowę stwierdzenia nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntu, z uwagi na niewystarczające dowody posiadania gruntu w dniu istotnym, oraz jego status jako pas drogowy wykluczający uwłaszczenie.

NSA orzekł, iż oddalenie skargi kasacyjnej E. Sp. z o.o. było zasadne, zarzuty naruszenia prawa procesowego i materialnego były nieusprawiedliwione, a sankcje wynikające z unijnego prawa celnego są skuteczne oraz oparte na precyzyjnie ustalonych regulacjach. Skarżąca nie wykazała istotnego wpływu rzekomych uchybień na wynik postępowania.

Przekroczenie terminu wynikającego z art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891 skutkuje utratą zabezpieczenia celnego, a przepisy krajowe o COVID-19 nie modyfikują tych terminów.

Przekroczenie terminu na przedstawienie dokumentów potwierdzających zbycie towaru skutkuje utratą zabezpieczenia celnego, z uwagi na zawity charakter unijnych przepisów prawa materialnego, niezależnie od specustaw związanych z COVID-19.

Skarga kasacyjna nie została uwzględniona z uwagi na brak wykazania istotnego wpływu wskazywanych naruszeń na wynik sprawy; sąd prawidłowo zastosował przepisy prawa, a uzasadnienie wyroku spełniało wymogi prawne.

W przypadku przekroczenia terminu jednego miesiąca na przedstawienie dowodów sprzedaży towarów w ramach art. 75 ust. 5 rozporządzenia nr 2017/891, następuje utrata zabezpieczenia celnego. Przepisy krajowe związane z pandemią COVID-19 nie mogą zmieniać ani zawieszać terminów unijnych.

Przedłożenie dokumentów potwierdzających zbycie towarów w terminie określonym w art. 75 ust. 5 rozporządzenia delegowanego 2017/891 jest warunkiem sine qua non do zwolnienia zabezpieczenia celnego, którego uchybienie skutkuje przepadkiem zabezpieczenia.

Nieprzedstawienie wymaganych dokumentów w przewidzianym miesięcznym terminie od daty sprzedaży towaru uniemożliwia zwolnienie zabezpieczenia celnego zgodnie z art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891, niezależnie od istniejących okoliczności, jak i stosowanych przez organy praktyk.

Skarga kasacyjna E. Sp. z o.o. na decyzję o długu celnym okazała się niezasadna. Wspomniane uchybienia prawne i procedury przez WSA nie miały krytycznego wpływu na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał zaskarżony wyrok, oddalając roszczenia skarżącej w całości.

NSA jest związany podstawami kasacyjnymi, a ich uchybienia wpływające na wynik sprawy muszą być wykazane. Sankcje przewidziane w unijnych rozporządzeniach są stosowane i nie mogą być zmieniane przez prawo krajowe. Organy sądowe akceptują jedynie te zarzuty proceduralne, które wpływają na wynik kasacji.

W przypadkach niedotrzymania terminu przewidzianego na przedłożenie dokumentów potwierdzających spełnienie warunków cenowych przez importera, zgodnie z art. 75 ust. 5 rozporządzenia nr 2017/891, zabezpieczenie celne ulega przepadkowi, a argumenty odwołujące się do pandemii COVID-19 lub wcześniejszej praktyki organu nie uzasadniają innego rozstrzygnięcia.

Terminy zawarte w unijnym rozporządzeniu delegowanym dotyczące zwolnienia z zabezpieczenia celnego są terminami prawa materialnego, które muszą być ściśle przestrzegane. Przepisy dotyczące COVID-19 nie modyfikują tych terminów, a ich niedochowanie skutkuje utratą prawną zabezpieczenia.

Niezachowanie terminu z art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891 skutkuje utratą zabezpieczenia celnego, niezależnie od okoliczności związanych z pandemią i zasadą zaufania do organów, gdyż unijne regulacje celne mają pierwszeństwo.

Przekroczenie unijnego terminu jednego miesiąca na przedłożenie dokumentacji handlowej skutkuje utratą zabezpieczenia celnego z mocy prawa art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891, niezależnie od regulacji krajowych związanych z COVID-19. Zastosowanie unijnych przepisów jest nadrzędne i niezależne od wszelkich praktyk krajowych.

W przypadku naruszenia przepisów ustawy SENT przez zgłoszenie danych niezgodnych ze stanem faktycznym przez podmiot odbierający, nie występują przesłanki do odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie interesu publicznego, gdy odpowiedzialność ma charakter obiektywny.