Postanowienia umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie kursu przeliczeniowego, są niedozwolone (abuzywne). W przypadku wyeliminowania tych postanowień, gdy umowa nie może być wykonana zgodnie z pierwotnymi ustaleniami stron, umowa jest nieważna.

Wypłacenie dotacji w zaniżonej wysokości może być kwalifikowane jako przypadek niezgodnego z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej, co uzasadnia odpowiedzialność odszkodowawczą jednostki samorządu terytorialnego na podstawie art. 417 § 1 k.c.

Ostateczne cło antydumpingowe może zostać nałożone na produkty, które zostały wprowadzone do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dni przed datą zastosowania środków tymczasowych, ale nie przed wszczęciem postępowania, pod warunkiem że dany produkt w przeszłości stanowił przedmiot dumpingu w dłuższym okresie lub importer był świadomy albo powinien być świadomy dumpingu w zakresie jego rozmiarów i szkody

Złożenie skutecznego oświadczenia o potrąceniu wymaga, aby wierzytelność była wymagalna; jeśli wierzytelność nie jest wymagalna, potrącenie nie wywołuje skutków prawnych.

Postanowienia umowy uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursów walut są niedozwolone, ponieważ pozostawiają zbyt dużą swobodę bankowi i narażają konsumentów na nieprzewidywalne ryzyko, co skutkuje nieważnością całej umowy kredytowej.

Klauzule przeliczeniowe, które nie są jednoznaczne i umożliwiają bankowi swobodne ustalanie kursów wymiany, są uznawane za abuzywne, co skutkuje nieważnością umowy kredytu w całości, zgodnie z artykułem 385¹ § 1 k.c., z uwagi na rażące naruszenie interesów konsumenta.

Postanowienia umowy kredytowej pozostawiające bankowi swobodę ustalania kursu waluty są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interes konsumenta, prowadząc do abuzywności i skutkując nieważnością umowy zgodnie z art. 385¹ k.c., jeśli konsument nie został adeptnie poinformowany o ryzykach z niej wynikających.

Klauzule przeliczeniowe, które powodują swobodę dla banku w ustalaniu kursu wymiany walut i brak spełnienia przez przedsiębiorcę obowiązków informacyjnych wobec konsumentów, mogą prowadzić do unieważnienia umowy kredytowej jako sprzeczne z zasadami dobrych obyczajów i naruszające interesy konsumentów w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.

Zgodnie z art. 838 k.p.c., w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej sądowy organ egzekucyjny stosuje przepisy o ograniczeniach egzekucji sądowej, chyba że ograniczenia przewidziane w przepisach o egzekucji administracyjnej są mniejsze.

Dla oceny zakresu roszczeń obejmowanych ugodą sądową istotne jest uwzględnienie kontekstu faktycznego i normatywnego w momencie jej zawierania, w tym świadomości stron co do przysługujących im roszczeń oraz możliwych zmian w wykładni prawa, obecnie uznawanych przez orzecznictwo sądowe.

Postanowienia umowy kredytu, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie kursów waluty, stanowią niedozwolone klauzule umowne. Ich eliminacja powoduje nieważność umowy, jeżeli nie można utrzymać jej w pozostałym zakresie zgodnie z interesami konsumenta.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego mogą być uznane za niedozwolone, jeżeli nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla kredytobiorcy, oraz pozostawiają bankowi swobodę w jednostronnym ustalaniu kursów walut, co rażąco narusza interesy konsumenta.

Usługi przewozu okazjonalnego wykonywane za pośrednictwem aplikacji mobilnej wymagają uzyskania stosownej licencji zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

Wykonywanie przewozu osób za pomocą aplikacji mobilnej, bez wymaganej licencji na transport drogowy, stanowi naruszenie przepisów prawa, które uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Przewóz międzynarodowy rzeczy z państwa członkowskiego do państwa trzeciego, jak również w odwrotnym kierunku, wymaga posiadania licencji wspólnotowej. Brak takiej licencji uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz obowiązującymi umowami międzynarodowymi.

Organ rentowy jest uprawniony do weryfikacji podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacji, gdy ubezpieczony rozpoczynający działalność gospodarczą deklaruje podstawę wymiaru składek na poziomie nie odzwierciedlającym rzeczywistych przychodów z tej działalności, w celu zapobieżenia nabywania nienależnych lub zawyżonych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Art. 165b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie ma zastosowania w postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów.

Podmiot świadczący odpłatne usługi przewozu osób za pomocą aplikacji mobilnej jest zobowiązany do posiadania odpowiedniej licencji na wykonywanie przewozów okazjonalnych zgodnie z ustawą o transporcie drogowym oraz do wyposażenia kierowcy w niezbędne dokumenty określone w art. 87 ustawy o transporcie drogowym. Brak spełnienia tych wymogów skutkuje nałożeniem kary pieniężnej.

Odpłatne świadczenie przewozów osób poprzez aplikacje mobilne, takie jak Bolt, należy kwalifikować jako przewóz okazjonalny w rozumieniu ustawy o transporcie drogowym, wymagający uzyskania odpowiedniej licencji i spełnienia przewidzianych prawem warunków konstrukcyjnych pojazdu.

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności nie następuje w przypadku, gdy nieruchomość jest zabudowana budynkiem, w którym powierzchnia użytkowa części mieszkaniowej nie przewyższa powierzchni użytkowej części usługowej i w związku z tym budynek taki nie może być kwalifikowany ani jako budynek mieszkalny jednorodzinny, ani jako budynek

Pracodawca nie ponosi odpowiedzialności za nieprzechowywanie dokumentacji płacowej dłużej niż określony w przepisach okres przechowywania, jeżeli ubezpieczony miał możliwość udokumentowania swoich zarobków innymi dowodami w postępowaniu o wymiar świadczeń emerytalnych.