Decyzje administracyjne, wydane przez osoby bez stosownego upoważnienia z nadania piastuna organu, są obarczone wadą nieważności z rażącym naruszeniem prawa, co skutkuje ich unieważnieniem.

Decyzje administracyjne wydane przez zastępcę Głównego Inspektora Transportu Drogowego bez należytego upoważnienia są obciążone nieważnością z mocy prawa, co uzasadnia ich uchylenie i oddalenie skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna C. Sp. z o.o. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego jest oczywiście bezzasadna, a formułowanie podstaw kasacyjnych musi obejmować konkretne powiązania z naruszonym stanem prawnym i faktycznym.

Nielegalne wykonywanie przewozów okazjonalnych przez podmiot bez wymaganej licencji uprawnia organ do nałożenia kary pieniężnej, a odwołanie się do kwestii proceduralnych nie zmienia faktu złamania przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Statut funduszu inwestycyjnego zamkniętego, regulujący zasady wykupu certyfikatów, nie podlega kontroli abuzywności na podstawie art. 3851 k.c., a postanowienia statutu mają charakter regulacji organizacyjno-zarządczej, nie zaś klasycznego wzorca umownego.

Organ administracyjny nie ma kompetencji do określania terminu sprawdzenia kwalifikacji kierowcy w decyzji wydanej na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Brak licencji na przewóz osób oraz naruszenie kryteriów konstrukcyjnych pojazdu w świetle ustawy o transporcie drogowym stanowią podstawę do nałożenia kary administracyjnej. Skarga kasacyjna L.V. wobec Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie wykazała uchybień w ocenie prawnej i faktycznej wyroku niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż brak produktów wskazujących na prawdopodobieństwo nieważności decyzji administracyjnej skutkuje odmową wstrzymania jej wykonania, potwierdzając domniemanie jej legalności.

Planowane rozszerzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, prowadzące do wprowadzenia nowych produktów i usług, jest traktowane jako inwestycja początkowa niewiążąca się z dotychczasowym zakresem zezwolenia i zagrażająca równowadze konkurencyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w sprawach dotyczących płatności rolnośrodowiskowych wnioskodawca ponosi ciężar dowodowy spełnienia warunków do przyznania płatności, a organ nie ma obowiązku inicjatywy dowodowej, zatem skarga kasacyjna L.L. nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.

Nie przysługuje wynagrodzenie jednostce niewyznaczonej formalnie przez organ do usuwania i przechowywania pojazdów w trybie administracyjnym.

Skarga kasacyjna nie znajduje usprawiedliwionych podstaw, a decyzje KNF o odmowie zezwolenia dla "A." Sp. z o.o. są zgodne z prawem, niezależnie od przewlekłości postępowania; niezgodności proceduralne nie wpływają na prawidłowość merytoryczną decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził poprawność oddalenia skargi na decyzję odmowną dotyczącą wsparcia bezpośredniego, uznając, że nie spełniono przesłanek prowadzenia działalności rolniczej na zadeklarowanej działce. Skarga kasacyjna jako bezzasadna została oddalona.

Skarga kasacyjna E.K. została oddalona, ponieważ nie wykazano, aby oświadczenie o przyjęciu propozycji pełnienia służby stanowiło nowy dowód w kontekście art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Brak autentyczności dokumentu uzasadniało odmowę wznowienia postępowania.

Organ ad casum naruszył przepisy postępowania administracyjnego, nie dokonując wyczerpującej oceny faktów oraz nie rozważając proporcjonalności utraty dobrej reputacji przewoźnika względem stwierdzonych naruszeń, co skutkowało niezasadnością wydania decyzji w przedmiocie utraty dobrej reputacji.

W świetle art. 101 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania nie jest zaskarżalne na drodze zażalenia. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził poprawność stanowiska Prezesa UKE, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Sąd uznaje, że wznowienie postępowania na tej samej podstawie faktycznej i prawnej, co już uprzednio rozstrzygnięta decyzja ostateczna, jest niedopuszczalne, prowadząc do potencjalnego stwierdzenia nieważności ponownej decyzji merytorycznej. Zasady trwałości decyzji administracyjnych uniemożliwiają takie wznowienie.

NSA, biorąc pod uwagę związanie oceną prawną WSA, podtrzymał decyzję o pomniejszeniu przyznanych płatności rolniczych z powodu stwierdzonych nieprawidłowości w pomiarach działek, uznając rozstrzygnięcie WSA za zgodne z wymogami procedury administracyjnej i prawu materialnemu.

Decyzja podatkowa nie jest objęta prawdopodobieństwem nieważności, gdy zarzuty dotyczące jej wadliwości, w tym proceduralnej, są niezasadne i nieprowadzące do rozstrzygnięcia o wstrzymaniu jej wykonania.

Skarga kasacyjna dotycząca naruszenia przepisów proceduralnych i ustalania powierzchni uprawnień do płatności została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że obowiązek dowodowy spoczywa na wnioskodawcy.

Podmiot wynajmujący lokal, który zapewnia warunki do funkcjonowania automatów do gier, może być uznany za organizatora gier hazardowych w rozumieniu art. 89 ustawy o grach hazardowych, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za działalność prowadzoną bez koncesji.

W przypadku skargi kasacyjnej podniesionej na podstawie zarzutów proceduralnych, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość ustaleń faktycznych i prawidłowość oceny dowodów dokonanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Skarga kasacyjna została oddalona jako bezzasadna.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że dla stwierdzenia utraty dobrej reputacji przedsiębiorcy, konieczna jest pełna i wszechstronna analiza sytuacji przedsiębiorstwa oraz udokumentowanie możliwości poprawy, z uwzględnieniem proporcjonalności sankcji do popełnionych naruszeń.

Oddalając skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawidłowo zastosował przepisy dotyczące płatności ONW oraz przeprowadził trafną ocenę stanu faktycznego w odniesieniu do prowadzenia działalności rolniczej.