Analiza legalności służby na rzecz totalitarnego państwa wymaga uwzględnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza, a nie tylko formalnej przynależności do wymienionych w przepisach formacji, a przepisy ustawy ograniczające wysokość świadczeń emerytalnych muszą pozostawać w zgodzie z Konstytucją RP.

Obniżenie emerytury policyjnej na podstawie formalnej przynależności do służb PRL wymaga indywidualnej oceny czynów i postawy osoby wobec kryteriów służby na rzecz totalitarnego państwa, a samo domniemane wyznaczenie nie może być podstawą do automatycznego obniżenia uprawnień emerytalnych, aby nie naruszać podstawowych zasad prawa unijnego i konstytucyjnego.

Członek zarządu spółki odpowiada za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałe w trakcie postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, jeśli postępowanie to nie zostało wszczęte we właściwym czasie, a spółka nie miała realnych szans na zawarcie ani wykonanie układu.

Brak przedstawienia funkcjonariuszowi propozycji pełnienia służby w ustawowym terminie, skutkuje zachowaniem przez niego ciągłości służby, a termin materialny nie prowadzi do wygaśnięcia stosunku służbowego bez prawidłowej decyzji administracyjnej.

Przerwa w wykonywaniu działalności gospodarczej wynikająca z niezdolności do pracy nie może być traktowana na równi z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z większościowym udziałem, nawet jeśli jego udział jest dominujący, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki jednoosobowej na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, chyba że okoliczności faktyczne wskazują na pozorność takiego układu.

Decyzja administracyjna obciążająca właściciela pojazdu kosztami jego usunięcia opiera się na stanie prawnym zapisanym w ewidencji pojazdów w dniu wydania decyzji, a niewykonana formalność zgłoszenia zmiany własności nie wpływa na ważący proces decyzyjny w postępowaniu nadzwyczajnym.

Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. musi bezpośrednio dotyczyć sytuacji prawnej powoda; nie może on skutecznie dochodzić wykładni umowy w interesie podmiotu trzeciego, jeśli nie wykazuje bezpośredniego wpływu na jego własne prawa lub obowiązki.

Faktyczne użytkowanie gruntów rolnych może stanowić podstawę do przyznania płatności ONW, nawet w przypadku braku tytułu prawnego do tych gruntów, o ile nie występuje konflikt krzyżowy.

Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powinna być interpretowana w sposób, który zapewnia ubezpieczonemu realną ochronę, a w przypadku wątpliwości interpretacyjnych winni je ponosić twórcy postanowień umowy, jeśli niejasności nie można usunąć za pomocą wykładni.

Pojęcie 'posiadanie' w rozumieniu przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich, to faktyczne władanie nieruchomością, które nie może być zastąpione jedynie czynnościami przygotowawczymi do objęcia nieruchomości w posiadanie. Przeprowadzenie takich czynności nie daje podstaw do przyznania płatności, gdy rzeczywiste posiadanie nastąpiło po wymaganej dacie.

Art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w zakresie dotyczącym pomniejszenia podstawy obliczenia emerytury powszechnej dla osób, które przed 1 stycznia 2013 r. miały prawo do wcześniejszej emerytury, musi być interpretowany w sposób zgodny z zasadą zaufania obywatela do państwa, co może oznaczać wyłączenie jego stosowania wobec mężczyzn urodzonych w latach 1949-1953.

Wznowienie postępowania w sprawie decyzji ostatecznej jest zasadne, gdy treść dowodów wykorzystanych przy jej wydaniu okazuje się fałszywa, a sanowanie tychże dowodów w postępowaniu wznowieniowym nie jest dopuszczalne.

W postępowaniu wznowieniowym decyzji administracyjnej dotyczącej uprawnień do kierowania pojazdami, brak prawdziwego zaświadczenia o odbyciu szkolenia wymaganego prawem nie jest brakiem formalnym, a ustalenia wyroku karnego o fałszerstwie dokumentów są wiążące dla postępowania administracyjnego.

W postępowaniu wznowieniowym, wszczętym z powodu fałszywych zaświadczeń uzasadniających nabycie uprawnień do kierowania pojazdami, nie stosuje się art. 64 § 2 k.p.a., ponieważ dotyczy on wyłącznie uzupełniania braków formalnych, nie zaś uzupełniania brakujących istotnych przesłanek merytorycznych wydania decyzji administracyjnej.

Organ administracji ma prawo uchylić decyzję ostateczną, gdy dowody, na których ją oparto, okazały się fałszywe, niezależnie od nowych informacji przedstawionych w postępowaniu wznowieniowym, w celu zapewnienia zgodności z prawem i eliminacji wadliwych decyzji z obrotu prawnego.

Zatwierdzenie organizacji ruchu nie może być czynnością arbitralną i wymaga przeprowadzenia merytorycznej analizy projektów w odniesieniu do zajętych ograniczeń w swobodzie korzystania z dróg, z uwzględnieniem interesów gospodarczych uczestników ruchu.