Poręczenie wekslowe przez osobę fizyczną za zobowiązania wynikające z umowy leasingu może podlegać badaniu pod kątem abuzywności klauzul umownych, nawet jeśli poręczyciel nie jest stroną tej umowy, a jego zobowiązanie ma charakter wekslowy.

Pracownica podejmująca zatrudnienie nie ma obowiązku ujawniania stanu ciąży, jeżeli praca, jaką zamierza podjąć, nie jest niedozwolona dla kobiet z uwagi na ochronę macierzyństwa. Uchylenie się od skutków oświadczenia woli z powodu podstępu jest bezskuteczne, jeżeli nie zostanie wykazany zamiar nieświadczenia pracy przez pracownicę.

Postanowienia umowy kredytowej, które pozwalają bankowi na jednostronne i nieograniczone określanie wysokości kursu waluty obcej, stanowią klauzule abuzywne, co powoduje nieważność całej umowy kredytowej.

Stworzenie sztucznych warunków do uzyskania płatności w ramach pomocy finansowej, poprzez działania takie jak sprzedaż podmiotowi powiązanemu i zaniżenie ceny sprzedaży, jest sprzeczne z celami prawa wspólnotowego i wyklucza przyznanie pomocy finansowej.

Współwłaściciel nieruchomości uprawniony jest do dochodzenia roszczenia windykacyjnego na podstawie art. 209 k.c., a umowa oddania rzeczy wspólnej do korzystania osobie trzeciej bez zgody pozostałych współwłaścicieli, gdy stała się przedmiotem powództwa, traci skuteczność wobec uprawnionego współwłaściciela, chyba że posiada odpowiedni tytuł prawny.

W postępowaniach dotyczących składek na ubezpieczenia społeczne osoby prowadzącej działalność gospodarczą, po jej śmierci postępowanie podlega umorzeniu, gdyż zobowiązania te mają charakter publicznoprawny i nie przechodzą na spadkobierców.

Przekaz jest jednostronnym oświadczeniem woli przekazującego, którego złożenie powoduje powstanie podwójnego upoważnienia – dla odbiorcy przekazu do przyjęcia świadczenia na rachunek przekazującego, a dla przekazanego do spełnienia świadczenia na rachunek przekazującego. W związku z tym, gdy przekazany spełni świadczenie na rzecz odbiorcy przekazu, następują takie skutki, jakby przekazany świadczył

Postanowienia umowy kredytu, które umożliwiają bankowi jednostronne kształtowanie kursu waluty obcej poprzez zastosowanie marży, stanowią niedozwolone postanowienia umowne (abuzywne). Umowa, z której wyeliminowano takie postanowienia, może nadal obowiązywać, jeśli możliwe jest ustalenie wysokości świadczeń na podstawie kursu średniego NBP.

Odprawa przewidziana w porozumieniu zbiorowym pracownika nie przysługuje, gdy odmowa przyjęcia zmienionych warunków zatrudnienia jest motywowana wyłącznie korzyścią finansową, z pominięciem etycznych przesłanek oraz zasad współżycia społecznego.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z przyczyn leżących po stronie pracownika wymaga wykazania ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych przez pracownika wynikających m.in. z umyślności lub rażącego niedbalstwa, które skutkują zagrożeniem lub naruszeniem interesów pracodawcy; brak odpowiednich narzędzi nadzoru po stronie pracodawcy nie może obciążać wyłącznie pracownika odpowiedzialnością

Uposażenie sędziego w stanie spoczynku, jako świadczenie ze stosunku pracy, powinno być wypłacane przez sąd, w którym sędzia otrzymywał ostatnio wynagrodzenie, a nie przez Skarb Państwa. Wyrok Sądu Najwyższego w sprawach dotyczących przeniesienia sędziego w stan spoczynku jest konstytutywny, co oznacza, że wymagalność roszczeń o uposażenie zaczyna się dopiero od dnia uprawomocnienia tego orzeczenia

Przepisy ograniczające wysokość emerytur byłych funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy po 1990 roku pełnili służbę w demokratycznym państwie, do przeciętnej emerytury FUS, są niezgodne z konstytucyjnymi zasadami równości, ochrony praw nabytych oraz sprawiedliwości społecznej.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytów indeksowanych lub denominowanych do walut obcych, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalenie kursu walutowego bez indywidualnych uzgodnień z konsumentem, są niedozwolone, co skutkuje ich bezskutecznością ex lege i nieważnością całej umowy.

Postanowienia umowy kredytu denominowanego lub indeksowanego, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie kursu waluty, stanowią klauzule abuzywne, a ich wyeliminowanie skutkuje nieważnością całej umowy, jeżeli nie są one zastąpione przepisami prawa dyspozytywnego, które jednak muszą być zgodne z interesem konsumenta.

Obniżenie wskaźnika podstawy wymiaru emerytury ze względu na służbę na rzecz totalitarnego państwa wymaga jasnego i precyzyjnego ustalenia, czy określona działalność była związana z naruszeniami praw obywatelskich, zaś postępowania sądowe w tej kwestii muszą zapewniać stronom możliwość pełnego przedstawienia dowodów i stanowisk na rozprawie jawnej.

Postanowienia umowne odwołujące się do jednostronnego ustalania kursu walutowego, na podstawie którego przeliczane są zobowiązania stron, mogą być uznane za niedozwolone, jeśli nie były indywidualnie uzgodnione z konsumentem i kształtują prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interesy konsumenta. W takim przypadku kredyt denominowany w obcej walucie może zostać

Domniemanie pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa na podstawie samego faktu zatrudnienia w jednostkach SB może być obalone, jednak sąd nie powinien stosować art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej z uwagi na jego niezgodność z Konstytucją RP.

W sytuacji, gdy strony dokonują wyboru formy współpracy poprzez zawarcie umowy zlecenia, która uwzględnia cechy kontraktu cywilnoprawnego, wyraźna wola stron i charakter świadczonych usług mogą uniemożliwić późniejsze przekwalifikowanie tej umowy na stosunek pracy, nawet w przypadku braku faktycznego wykonywania zleconych czynności.

Zasada wyzerowania lat służby na rzecz totalitarnego państwa według art. 15c ust. 1 pkt 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy jest zgodna z Konstytucją RP i nie narusza zasady ne bis in idem, ponieważ obniżenie świadczeń nie stanowi sankcji karnej, a kwalifikacja służby jako służby na rzecz totalitarnego państwa może być dokonana w oparciu o działalność instytucjonalną, niezależnie od

Stwierdzenie służby na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy musi uwzględniać zarówno indywidualne działania funkcjonariusza, jak i instytucjonalny charakter jednostki, a przy obniżaniu świadczeń funkcjonariuszy zasada ne bis in idem nie jest naruszona, gdyż przepisy te nie mają charakteru represyjnego.