Prawo zatrzymania nie przysługuje stronie, która może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, szczególnie w kontekście umów kredytowych z konsumentami, gdzie wykonanie tego prawa naruszałoby ich ochronę prawną zgodnie z dyrektywą 93/13. Odsetki za opóźnienie przysługują konsumentowi od chwili powstania wymagalności roszczenia, mimo zarzutu zatrzymania zgłoszonego przez przedsiębiorcę

Klauzule indeksacyjne w umowach kredytu hipotecznego, które uzależniają świadczenia od jednostronnie przez bank ustalanych kursów walut, są niedozwolone i niemożliwe do zastąpienia innymi postanowieniami, co skutkuje nieważnością umowy.

Umowa zobowiązująca spółkę akcyjną do nabycia akcji własnych jest nieważna jako sprzeczna z ustawą, na podstawie art. 364 w zw. z art. 2 k.s.h. w zw. z art. 58 § 1 k.c.; wyjątki od tego zakazu określone w art. 362 k.s.h. nie zostały wykazane przez skarżącego.

Dobro dziecka oraz potrzeba ustalenia jego pochodzenia zgodnie z prawdą biologiczną mogą przeważyć nad interesami dorosłych i nawet w sytuacji, gdy prawo właściwe do rozstrzygnięcia sporu wymaga zastosowania przepisów obcych, sądy mogą zastosować prawo polskie, jeśli skutki zastosowania prawa obcego byłyby sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego RP.

Klauzule indeksacyjne oraz klauzule ryzyka walutowego zawarte w umowach kredytu indeksowanego do waluty obcej, które pozwalają bankowi na jednostronne i swobodne kształtowanie kursu waluty, stanowią postanowienia abuzywne, co prowadzi do nieważności umowy, gdyż niemożliwe jest utrzymanie jej podstawowego charakteru po usunięciu tych klauzul.

Umowa kredytu obowiązuje w wyrażonej w niej walucie tylko wówczas, gdy strony na etapie zawarcia umowy miały rzeczywistą możliwość zarówno wypłaty, jak i spłaty kredytu w tej walucie.

Naśladownictwo produktów konkurenta, nawet w przypadku braku indywidualizujących cech, może zostać zakwalifikowane jako delikt nieuczciwej konkurencji, gdy działanie to polega na pasożytniczym wykorzystywaniu zdobytej przez inny podmiot renomy, w szczególności, gdy konkurent opiera swoją pozycję rynkową na renomie i efektach pracy innego przedsiębiorstwa.

W przypadkach naruszenia prawa do znaków towarowych oraz czynów nieuczciwej konkurencji przez wprowadzenie w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, sądy mogą zakazać korzystania z mylących oznaczeń nawet w sytuacji, gdy uprawniony sprzeciwił się naruszeniu w terminie krótszym niż pięć lat od powzięcia wiadomości o używaniu znaku, a ponadto możliwe jest uznanie ochrony znaków towarowych jako znaków