Przedstawiciel pośredni odpowiada solidarnie z importerem za dług celny; brak spełnienia warunków preferencyjnego pochodzenia towarów wyłącza możliwość stosowania preferencyjnych stawek celnych zgodnie z UKC i Protokołem 4 EOG.

Doręczenie decyzji administracyjnej na adres działalności gospodarczej nie jest skuteczne, jeśli przesyłkę odbiera osoba nieupoważniona; brak skutecznego doręczenia wstrzymuje bieg terminu do wniesienia odwołania.

Nie przysługuje preferencyjna stawka celna, gdy sprowadzona odzież używana nie jest przeznaczona do odzysku, co warunkuje jej pochodzenie w rozumieniu Protokółu 4 do umowy EOG. Przedstawiciel pośredni odpowiada solidarnie za dług celny.

Zarządca nieruchomości wspólnej działający w imieniu wspólnoty mieszkaniowej, przywracając wspólny strych jego pierwotnej funkcji poprzez usunięcie nieoznaczonych rzeczy właścicieli lokali składowanych tam bezprawnie (bez zgody wspólnoty), nie narusza prawa własności i nie ponosi odpowiedzialności deliktowej za szkodę, jeżeli właścicielom zapewniono wystarczający czas na usunięcie rzeczy (poprzez ogłoszenie

W sprawach o ustalenie nieważności umowy kredytu denominowanego do waluty obcej z uwagi na abuzywność klauzul kursowych kredytobiorcy posiadają interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. i legitymację procesową czynną bez konieczności współudziału pozostałych kredytobiorców; klauzule przeliczeniowe odwołujące się do tabel kursowych ustalanych jednostronnie przez bank bez wskazania obiektywnych kryteriów

W przypadku umów o wdrożenie oprogramowania IT, gdy obowiązki stron z umów licencyjnej i serwisowej miały powstać dopiero po wykonaniu umowy wdrożeniowej, a do jej wykonania nie doszło z uwagi na nieuzgodnienie projektu wdrożenia, umowy licencyjna i serwisowa nie wchodzą w życie; świadczenia spełnione przez zamawiającego przed wykonaniem umowy wdrożeniowej stanowią świadczenia nienależne podlegające

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji w świetle art. 7d u.t.d. jest uzasadnione, gdy ciężar i liczba naruszeń przepisów transportowych istotnie zagraża bezpieczeństwu, a brak przesłanek zwolnienia z tej sankcji, takich jak skuteczna poprawa sytuacji w przedsiębiorstwie, stanowi podstawę do utrzymania w mocy decyzji administracyjnych.

Decyzja w przedmiocie utraty dobrej reputacji zarządzającego transportem na skutek stwierdzenia dwóch najcięższych naruszeń jest uzasadnioną i proporcjonalną reakcją administracyjną, w świetle art. 7d ust. 5 pkt 1 u.t.d., biorąc pod uwagę brak merytorycznych przesłanek do jej uchylenia.

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności winno uwzględniać funkcjonalne powiązanie budynków mieszkalnych, a nie wyłącznie ewidencję gruntów czy miejscowy plan. Zakres wyjaśnień winien obejmować pełne rozważenie materiału dowodowego, z pominięciem przepisów planu zagospodarowania, które mogą wprowadzać sprzeczne interpretacje.

Decyzje administracyjne muszą zawierać wystarczające uzasadnienie, rozpatrujące wszystkie materialne dowody i uwzględniające twierdzenia stron, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów (art. 80 k.p.a.), przy czym niedopełnienie tych obowiązków skutkuje uchyleniem decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, iż przewoźnik ponosi odpowiedzialność za naruszenie przepisów o przewozach drogowych poprzez niezgodne z rozkładem jazdy realizowanie kursów, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

W sprawie egzaminu na prawo jazdy złożona skarga kasacyjna została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wojewódzki sąd administracyjny prawidłowo zastosował przepisy, a egzaminator słusznie dokonał negatywnej oceny ze względu na brak wyraźnej obserwacji drogi przez skarżącego.

Nieuiszczenie elektronicznej opłaty drogowej skutkuje karą pieniężną określoną w art. 13k ust. 2a ustawy o drogach publicznych, nawet gdy rejestracja pojazdu nastąpiła po naruszeniu. Komunikaty przedsiębiorstw pośredniczących nie zastępują obowiązków rejestracyjnych płatników.

Odpowiedzialność za brak rejestracji pojazdu w systemie poboru opłat e-TOLL oraz nieuiszczenie opłaty elektronicznej jest obiektywna i skutkuje nałożeniem kary finansowej. Zaniedbanie rejestracji skutkuje karą bez znaczenia dla technicznych problemów systemu lub nieporozumień w organizacji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o. w S., potwierdzając zasadność nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązków określonych w ustawie SENT, uznając brak przesłanek do jej odstąpienia z uwagi na następstwa ekonomiczne.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, organ musi przeprowadzić kontrolę zgodnie z ustawowymi wymogami, umożliwiając podmiotowi kontrolowanemu pełne prawo do obrony oraz uczestnictwa w postępowaniu.

Organ rejestracyjny jest zobowiązany do wyrejestrowania pojazdu z urzędu jedynie wówczas, gdy na dzień wydania decyzji istnieje jednoznaczne ustalenie, że pojazd pozostaje zarejestrowany w innym państwie członkowskim, a jedynie informacja o wcześniejszej rejestracji nie wystarcza.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że kara pieniężna nałożona na M. W. za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a skarga kasacyjna jest bezzasadna. Wykazano, że przewóz został zlecony i wykonany na rzecz skarżącej oraz że dowody zgromadzone w sprawie były wystarczające do stwierdzenia jej odpowiedzialności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że kontrola przewozu w systemie SENT nie stanowi kontroli celno-skarbowej, a kara nałożona na O. S.A. za brak zgłoszenia przewozu jest zgodna z prawem. Nie zachodzą przesłanki do odstąpienia od kary ze względu na interes publiczny lub ważny interes podmiotu.

Cofnięcie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w przypadku prawomocnego skazania za przestępstwo przeciwko mieniu uzasadnia sam fakt skazania, a nie wyłącznie odpis prawomocnego wyroku. Przesłanie kserokopii akt nie narusza prawa do czynnego udziału strony, gdy nie wpływa na wynik postępowania.

Skarga kasacyjna "M." Sp. z o.o. przeciwko wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie uchylenia decyzji administracyjnej została oddalona; brak podstaw do stwierdzenia naruszenia procedury w postępowaniu sądowym dotyczącym zatwierdzenia taryf wod-kan.

Prawidłowe oznakowanie odcinków drogi, objętych obowiązkiem uiszczenia opłaty elektronicznej, jest warunkiem legalnego nakładania kar pieniężnych za nieuiszczenie tej opłaty przez użytkowników.

Kara pieniężna za niewykonanie obowiązku przekazywania danych lokalizacyjnych, przewidziana w ustawie SENT, jest obligatoryjna i odnosi się do każdego przewoźnika niezależnie od winy. Odstąpienie od nałożenia kary może nastąpić tylko w związku z ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, którego brak w przedmiotowej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o uchyleniu decyzji o obowiązku zapłaty kosztów usunięcia pojazdu, podkreślając konieczność dokładnego zbadania i stosowania przepisów dotyczących obowiązków właścicieli pojazdów oraz zgodność z prawem materialnym.