O ile organy prowadzące postępowanie w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami - na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 o kierujących pojazdami (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1268 ze zm.; dalej: u.k.p.) - nie mają prawnej możliwości weryfikacji wydanego orzeczenia lekarskiego pod względem jego treści, o tyle na organach ciąży obowiązek ustalenia, czy przesłane

Zaświadczenie potwierdzające pełnienie służby w warunkach zagrożenia życia i zdrowia powinno być wydane jedynie w oparciu o bezsporną dokumentację organu. Brak takich dowodów w aktach sprawy uzasadnia odmowę wydania zaświadczenia przez Szefa KAS.

Użycie magnesu w celu fałszowania danych rejestrowanych przez tachograf wypełnia znamiona naruszenia lp. 6.1.3 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

NSA uchylił wyrok WSA, uznając przewóz za regularny specjalny wymagający zezwolenia i oddalił skargę, stwierdzając właściwe zebranie dowodów przez inspektora.

W przypadku nieprzedstawienia propozycji służby na podstawie art. 165 ust. 7 p.w. KAS, stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa z dniem wskazanym w przepisach, o ile brak przedstawienia propozycji wynika z dokonanej przez organ oceny kwalifikacji i przebiegu dotychczasowej służby, w tym faktu wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.

Podanie nieprawdziwych dat w zgłoszeniu SENT, nawet jako oczywista pomyłka pisarska, nie zwalnia z odpowiedzialności karnej, gdyż naruszenie celu ustawy SENT skutkuje obligatoryjnym nałożeniem kary bez względu na okoliczności.

Kara pieniężna nałożona na przewoźnika za nieuzupełnienie zgłoszenia SENT przed rozpoczęciem przewozu jest zgodna z prawem, a odstąpienie od jej nałożenia jest możliwe jedynie w przypadku wyjątkowych okoliczności związanych z ważnym interesem przewoźnika lub publicznym.

Postępowanie nadzwyczajne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej prowadzi do ustalenia, czy kwestionowana decyzja jest dotknięta wadą prawną z rażącym naruszeniem prawa; decyzja ws. rejestracji pojazdu Mercedes-Benz została uznana za wydaną z rażącym naruszeniem prawa wskutek braku odpowiednich dokumentów homologacyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość stwierdzenia nieważności decyzji rejestracyjnej pojazdu, wydanej z rażącym naruszeniem przepisów prawa rejestracyjnego.

Dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w postępowaniu administracyjnym o wydanie zezwolenia transportowego jest uzasadnione, gdy jej działanie służy interesowi społecznemu, niezależnie od potencjalnej konkurencyjności jej członków wobec wnioskodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że decyzja Starosty Piotrkowskiego o rejestracji pojazdu, nie poparta wymaganym oświadczeniem producenta, narusza prawo w sposób rażący, co uzasadnia jej stwierdzenie nieważności.

Decyzja Ministra Sprawiedliwości o powołaniu notariusza i wyznaczeniu siedziby kancelarii została uchylona bezprawnie wskutek niewłaściwej oceny dowodów przez WSA; brak formalnego zasiedzenia lokalu nie był przeszkodą.

Skarga kasacyjna J. W. na wyrok WSA w Krakowie została oddalona przez NSA, który potwierdził prawidłowość decyzji dotyczącej ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności rolno-środowiskowych i klimatycznych, oraz brak podstaw do uznania siły wyższej.

Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych jest uprawniona do wyznaczania radców prawnych do prowadzenia spraw z urzędu wyłącznie spośród swoich członków. OIRP we Wrocławiu postąpiła zgodnie z prawem, dokonując wyłącznie wewnętrznego doboru radców.

Rada OIRP we Wrocławiu słusznie ograniczyła wyznaczenie radców prawnych do udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej do członków swojej izby, co znalazło potwierdzenie w regulacjach samorządu oraz wyroku NSA.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając, że decyzja Starosty o rejestracji pojazdu z rażącym naruszeniem przepisów o homologacji jest nieważna. Oświadczenie homologacyjne od producenta jest niezbędne przy zmianach konstrukcyjnych pojazdu.

Naczelny Sąd Administracyjny, oceniwszy brak przesłanek nieważności oraz skuteczności zarzutów kasacyjnych, oddala skargę kasacyjną J.K. uznając, iż decyzje Dyrektora ARiMR o nienależnie pobranych płatnościach rolnośrodowiskowych były prawidłowe i zgodne z przepisami prawa.