NSA oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, iż wyniki weryfikacji pochodzenia towarów przez władze cła kraju eksportu są wiążące dla organów importujących, chyba że postępowanie weryfikacyjne jest niezgodne z prawem międzynarodowym.

Organy celne kraju importu nie są uprawnione do ponownej pełnej weryfikacji preferencyjnych dowodów pochodzenia towarów, poza przypadkami ściśle określonymi w Konwencji, w tym przy istnieniu uzasadnionych wątpliwości co do autentyczności dokumentów.

Dowody potwierdzające wywóz towarów poza obszar celny UE, zgodnie z art. 335 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego, muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację towaru i nie mogą budzić wątpliwości co do ich autentyczności, aby uznać je za dostateczne w postępowaniu celnym.

Organ administracji celnej prawidłowo unieważnił zgłoszenie celne wywozowe z uwagi na niewystarczające dowody wywozu, które nie spełniały wymogów określonych w art. 335 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447.

Funkcjonariuszowi Służby Celnej, który na podstawie art. 165 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej stał się funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej pełniącym służbę w jednostkach Krajowej Administracji Skarbowej, a następnie przyjął propozycję zatrudnienia, o której mowa w art. 165 ust. 7 tej ustawy, określającą warunki zatrudnienia

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla potwierdzenia wywozu towaru poza obszar celny UE konieczne jest przedłożenie wiarygodnych dokumentów, które jednoznacznie potwierdzają taki fakt, a przedstawione dowody nie spełniały tego wymogu. Unieważnienie zgłoszenia celnego przez organ celny było uzasadnione.

Brak jednoznacznych, wiarygodnych dowodów potwierdzających wywóz towaru poza UE uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego.

W przypadku braku wystarczających dowodów potwierdzających wywóz towaru z obszaru celnego UE, organ celny ma prawo unieważnienia zgłoszenia celnego, co potwierdza zgodność z art. 335 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego i odpowiednią ocenę materiału dowodowego przez organ władzy.

Sąd uznał, że rzeczywiste i poważne używanie znaku w kontekście ochrony obejmuje wszystkie towary mieszczące się w klasie 25 (odzież), a nie jedynie wąską, wyspecjalizowaną podkategorię towarów, jak odzież rowerowa, termiczna czy przeciwdeszczowa.

Klauzule indeksacyjne w umowie kredytu hipotecznego – zarówno klauzule ryzyka walutowego, jak i klauzule przeliczeniowe odsyłające do tabel kursowych banku – określają główne świadczenia stron i jako nietransparentne mają charakter abuzywny. Ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy w całości, gdyż powoduje upadek mechanizmu indeksacji, ryzyka kursowego i powiązania z LIBOR, zmieniając istotę umowy

W sprawie dotyczącej zgłoszenia znaku towarowego "4protekt" NSA uchylił wyrok WSA oraz decyzje Urzędu Patentowego z powodu wadliwej oceny podobieństwa znaków na podstawie art. 132¹ ust. 1 pkt 3 p.w.p. przez nadanie nadmiernego znaczenia poszczególnym elementom zamiast całościowej oceny wrażenia wizualnego, fonetycznego i znaczeniowego.

Status konsumenta w rozumieniu art. 22¹ k.c. nie zależy od indywidualnych cech osoby fizycznej, takich jak wykształcenie, doświadczenie zawodowe czy prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli z treści umowy i okoliczności jej zawarcia wynika, że osoba ta występowała jako konsument, a nie przedsiębiorca. Klauzule indeksacyjne w umowie kredytu waloryzowanego do CHF (zarówno klauzule przeliczeniowe

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż regulacje dotyczące degresji płatności ekologicznej, przewidziane w stosownym rozporządzeniu Ministra Rolnictwa, są zgodne z delegacją ustawową oraz przepisami prawa krajowego i unijnego, co uzasadnia ich zastosowanie. Skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Ustalenia organów potwierdzone przez WSA w zakresie urządzania gier hazardowych bez koncesji przez A.S. były zgodne z prawem, a nałożona kara pieniężna była uzasadniona zgodnie z art. 89 ustawy o grach hazardowych.

Osoba dokonująca czynności stanowiących zaplecze techniczne i organizacyjne dla gier na automatach bez koncesji, spełnia przesłanki urządzającego gry hazardowe w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych, co uzasadnia wymierzenie kary pieniężnej.

Postępowanie administracyjne wszczęte po wygaśnięciu uprawnienia, które jest jego przedmiotem, wymaga umorzenia na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., gdyż z powodu wygaśnięcia zezwolenia niemożliwym jest dokonanie jego zmiany.

Wbrew błędom w uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego, naruszenia przepisów dotyczące sankcjonowania działań poza kontrolą nie uzasadniają opróżnienia zastosowanych kar. Sąd stwierdził naruszenie zasad proceduralnych przez organ administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że właściciel lokalu, wynajmujący powierzchnię pod automat do gier, poprzez aktywne działanie w urządzaniu gier hazardowych, jest "urządzającym gry na automatach" i odpowiada na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. NSA uchyla wyrok WSA i oddala skargę, uznając ją za oczywiście bezzasadną.

Uznanie postanowień kursowych w umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej za niedozwolone klauzule umowne prowadzi do nieważności całej umowy kredytu, gdyż w obowiązującym stanie prawnym nie można zastąpić abuzywnych klauzul kursowych innymi sposobami określania kursu waluty wynikającymi z przepisów prawa, zwyczajów lub przekształcić umowy w kredyt złotowy.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego do waluty obcej, odsyłające do tabel kursowych banku, są abuzywne jako nietransparentne, niezależnie od tego, czy bank wypełnił obowiązki informacyjne wobec konsumenta – abuzywność wynika z treści postanowienia, a nie z okoliczności pozaumownych. Klauzule te określają główne świadczenia stron, gdyż ich eliminacja uniemożliwia ustalenie wysokości

W razie uznania za niedozwolone postanowień umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej określających sposób ustalania kursu waluty (odesłanie do tabel kursowych banku) nie można zastąpić tych postanowień kursem średnim NBP na podstawie art. 358 § 2 k.c. ani innymi przepisami prawa lub zwyczajami. Między klauzulami ryzyka walutowego (przewidującymi indeksację) a klauzulami spreadu (określającymi kurs

Podmiot zarządzający automatami do gier bez koncesji wypełnia znamiona "urządzającego gry hazardowe" w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Urządzanie gier hazardowych w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych obejmuje wszelkie czynności zapewniające grze odpowiednie warunki, które mogą wystąpić przed i podczas prowadzenia gry; odpowiedzialność administracyjna jest niezależna od rozumienia pojęcia "prowadzenia gier" na gruncie Kodeksu karnego skarbowego.

Nieuzasadniona skarga kasacyjna nie ma wpływu na podważenie decyzji ARiMR. Odpowiedzialność dowodowania spełnienia warunków płatności dobrostanowej spoczywa na stronie ubiegającej się o pomoc, a brak sformalizowanych podstaw kasacyjnych uzasadnia ich odrzucenie.