W myśl art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych, karze pieniężnej podlega każda osoba, która urządza gry na automatach poza kasynem gry, niezależnie od posiadania koncesji, zezwolenia, zgłoszenia lub rejestracji automatu. Odpowiedzialność administracyjna w tym zakresie dotyczy każdego podmiotu urządzającego gry hazardowe na automatach w miejscu do tego niedozwolonym, co jest uznawane za naruszenie

Urządzający gry na automatach poza kasynem gry, bez względu na to, czy legitymuje się koncesją, zezwoleniem, zgłoszeniem czy wymaganą rejestracją automatu lub urządzenia do gry podlega karze pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust.1 pkt 2 u.g.h. Podmiotem, wobec którego może być egzekwowana odpowiedzialność jest każdy (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej

Bez znaczenia dla odpowiedzialności na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych pozostaje, czy strona była właścicielem stwierdzonych automatów oraz, czy z uczestnictwa w procesie urządzania gier osiągnęła zyski. Ustawodawca nie uzależnił nałożenia odpowiedzialności za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry od zaistnienia tych przesłanek.

Urządzający gry na automatach poza kasynem gry, bez względu na to, czy legitymuje się koncesją, zezwoleniem, zgłoszeniem czy wymaganą rejestracją automatu lub urządzenia do gry podlega karze pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust.1 pkt 2 u.g.h. Podmiotem, wobec którego może być egzekwowana odpowiedzialność jest każdy (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej

Grą losową, w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, jest taka gra, w której wynik jest nieprzewidywalny dla gracza i nie istnieje strategia umożliwiająca wpłynięcie na wynik gry bez złamania zasad samej gry, co oznacza, że nieprzewidywalność wyniku gry należy oceniać przez pryzmat warunków standardowych, w jakich znajduje się grający, nie zaś przez pryzmat warunków szczególnych.

Grą losową, w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, jest taka gra, w której wynik jest nieprzewidywalny dla gracza i nie istnieje strategia umożliwiająca wpłynięcie na wynik gry bez złamania zasad samej gry, co oznacza, że nieprzewidywalność wyniku gry należy oceniać przez pryzmat warunków standardowych, w jakich znajduje się grający, nie zaś przez pryzmat warunków szczególnych.

Grą losową, w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, jest taka gra, w której wynik jest nieprzewidywalny dla gracza i nie istnieje strategia umożliwiająca wpłynięcie na wynik gry bez złamania zasad samej gry, co oznacza, że nieprzewidywalność wyniku gry należy oceniać przez pryzmat warunków standardowych, w jakich znajduje się grający, nie zaś przez pryzmat warunków szczególnych.

Grą losową, w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, jest taka gra, w której wynik jest nieprzewidywalny dla gracza i nie istnieje strategia umożliwiająca wpłynięcie na wynik gry bez złamania zasad samej gry, co oznacza, że nieprzewidywalność wyniku gry należy oceniać przez pryzmat warunków standardowych, w jakich znajduje się grający, nie zaś przez pryzmat warunków szczególnych.

1. W przypadku ustalenia ojcostwa sądownie, matka lub dziecko mają prawo ocenić, czy nadanie dziecku nazwiska ojca jest zgodne z dobrem dziecka, obojętne zaś jest stanowisko ojca dziecka; ocena ta nie podlega kontroli sądu. 2. W sytuacjach wyjątkowych, sąd może uznać za nieskuteczne oświadczenie rodzica cofającego zgodę na zachowanie nazwiska dziecka w postępowaniu o ustalenie ojcostwa, kierując się

W przypadku, gdy obowiązany w ramach publicznoprawnego obowiązku respektowania orzeczenia sądu stosuje się do postanowienia zabezpieczającego, nie można przyjąć, że w okresie obowiązywania tego orzeczenia, wstrzymując się ‎z zapłatą świadczenia, dopuszcza się jednocześnie opóźnienia w rozumieniu ‎art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego. Ponosiłby bowiem wówczas odpowiedzialność za realizację zabezpieczenia,

1. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, sąd powinien uwzględnić nie tylko ekonomiczne, ale także psychologiczne aspekty sprawy, aby poszkodowany mógł odczuć prawidłowość zastosowanego środka zarówno w sferze ekonomicznej, jak i psychicznej. 2. Kwestionowanie wysokości zadośćuczynienia możliwe jest wówczas, gdy nastąpiło oczywiste naruszenie ogólnych kryteriów jej ustalania. W takim przypadku,

1. Sąd Najwyższy jest związany podstawami skargi kasacyjnej, co oznacza, że zarzuty nieformułowane w skardze, nawet jeśli wynikają z uzasadnienia, nie mogą być rozpatrywane. 2. Rozstrzygnięcie o wniosku restytucyjnym w procesie zapada w formie wyroku lub jego uzupełnienia po przeprowadzeniu rozprawy, zgodnie z art. 338 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, a w postępowaniu nieprocesowym - w drodze postanowienia

Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu

1. Umowa konsorcjum nie jest umową nazwaną i nie stanowi odrębnego podmiotu prawnego. 2. Konsorcjanci nie muszą występować łącznie jako współuczestnicy po stronie powodowej w razie dochodzenia wierzytelności wchodzących w skład majątku wspólnego. Zasada ta odnosi się także do dochodzenia roszczeń wynikających z odstąpienia od umowy. W świetle art. 379 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy z wierzycieli świadczenia

1. W ramach postępowania kasacyjnego ocena zarzutów naruszenia prawa materialnego wymaga uprzedniej analizy zasadności zarzutów naruszenia prawa procesowego, gdyż błędy proceduralne mogą wpływać na prawidłowość ustaleń faktycznych, będących fundamentem dla oceny stosowania prawa materialnego. 2. Skarga kasacyjna nie może opierać się na zarzutach dotyczących ustalania faktów lub oceny dowodów, a Sąd

Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Umowa przedwstępna nabycia nieruchomości nie jest umową zobowiązującą do przeniesienia