Do przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego wymagane jest posiadanie tytułu prawnego do nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa na dzień 31 maja roku złożenia wniosku. Bez tego tytułu wnioskodawcy nie przysługuje wsparcie finansowe.

Właściciel działki rolnej będącej w składzie Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa musi legitymować się tytułem prawnym do gruntu na dzień 31 maja danego roku, aby uzyskać płatności bezpośrednie. Bezumowne korzystanie z gruntu państwowego nie spełnia wymogów art. 18 ust. 4 ustawy o płatnościach.

W sytuacji stwierdzenia niezgodności danych w systemie SENT z rzeczywistością, nałożenie kary pieniężnej jest uzasadnione na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy SENT, przy braku przesłanek do odstąpienia od kary. Interes publiczny nie stanowi tu podstawy do rezygnacji z sankcji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za zasadne nałożenie kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązków wynikających z ustawy SENT, potwierdzając, że przedstawienie nieprawidłowych danych w zgłoszeniach SENT nie uprawnia do miarkowania kary ani jej uchylenia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną M.P., potwierdzając, że działalność skarżącego nosiła cechy prowadzenia transportu drogowego wymagającego spełnienia ustawowych wymogów dotyczących badań lekarskich i psychologicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną W. J., podtrzymując decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu na przedsiębiorcę kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportowych, uznając, że nie spełniono przesłanek wyłączających odpowiedzialność z art. 92c ust. 1 ustawy o transporcie drogowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził zgodność z prawem uchwały Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia dotyczącą negatywnego wyniku egzaminu radcowskiego skarżącej, uznając prawidłowość oceny zgodnej z normami ius cogens oraz odrzucając konieczność porównawczej analizy ocen.

Naruszenie zakazu przekształcania trwałych użytków zielonych przez rolnika wyklucza możliwość przyznania płatności ekologicznej i uzasadnia zastosowanie sankcji, niezależnie od omyłkowości tych działań. NSA potwierdza prawidłowość zastosowania przez ARiMR procedur sprawdzających i sankcji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podzielając ocenę WSA w Szczecinie, że niewłaściwa rejestracja pojazdu bez pełnej dokumentacji homologacyjnej nie stanowiła rażącego naruszenia prawa, uwarunkowanego skutkami społeczno-gospodarczymi.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak dowodów na istnienie stosunków osobistych wyłączających bezstronność członków komisji egzaminacyjnej wobec zdających, co uniemożliwia wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.

Działania polegające na przewozie osób, wykonywane bez wymaganego zezwolenia, ale cechujące się elementami działalności gospodarczej, podlegają przepisom o transporcie drogowym, niezależnie od formalnego statusu wykonującego.

Skarga na bezczynność Prezydium KRRP dotycząca umorzenia opłat za aplikację radcowską jest dopuszczalna przed sądem administracyjnym. Skargi dotyczące umorzenia składek członkowskich mają charakter wewnątrzorganizacyjny i nie podlegają kognicji sądowej.

Decyzja o umorzeniu postępowania odwoławczego z powodu braku interesu społecznego była niezgodna z prawem. Udział stowarzyszenia w postępowaniu uzasadniają cele statutowe i istniejący interes społeczny, co potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną.

Naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 prawo o ruchu drogowym przy rejestracji pojazdu może nie być rażące, jeżeli brak dokumentów homologacyjnych nie wywołuje istotnych skutków społeczno-gospodarczych, wyłączających utrzymanie decyzji w obrocie prawnym.

Decyzja rejestracyjna pojazdu wydana z oczywistym naruszeniem przepisów dotyczących dokumentów homologacyjnych nie podlega stwierdzeniu nieważności, jeśli uchybienia nie spełniają przesłanek rażacego charakteru w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak wykazania interesu społecznego umożliwiającego wszczęcie postępowania administracyjnego o zwolnienie biegłego sądowego, potwierdzając prawidłowość decyzji organów administracyjnych.

W razie niewystarczającego uzasadnienia decyzji sądu administracyjnego, kwestia istnienia interesu społecznego jako przesłanki dopuszczenia do postępowania wymaga ponownego zbadania przez sąd I instancji.

Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zwolnienia biegłego sądowego z funkcji wymaga szczegółowego i należycie uzasadnionego wykazania braku interesu społecznego. Brak właściwej analizy i wyjaśnienia okoliczności stanowi naruszenie zasad postępowania.

Zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej według art. 65 pkt 3 ustawy Prawo o adwokaturze wymagają nostryfikacji, jeżeli brak jest umowy międzynarodowej stwierdzającej równoważność dyplomu z polskim odpowiednikiem.

Decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza prawo organizacji społecznej do uczestnictwa w postępowaniu administracyjnym jako strony, jeżeli działa w interesie społecznym, co wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny, uchylając decyzję umarzającą postępowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną w sprawie braku spełnienia warunków przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, uznając, że ciężar dowodu spoczywa na stronie ubiegającej się o płatność, która nie wykazała spełnienia wymaganych norm.

Art. 92a ust. 10 u.t.d. nie wyłącza możliwości nałożenia kary za stwierdzone naruszenia wynikające z różnych przepisów załączników nr 3 i nr 4, chyba że jedno naruszenie obejmuje drugie. Nałożenie kar za różne podstawy prawne jest dopuszczalne, gdy naruszenia te są różne.

Stwierdzenie rażącego naruszenia przepisów o rejestracji pojazdu importowanego wymaga wykazania, iż naruszenie prawa wywołuje skutki społeczno-gospodarcze, niezgodne z zasadami państwa prawa. Oczywiste naruszenie nie zawsze jest tożsame z rażącym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. przez Starostę Wałeckiego miało charakter oczywisty, lecz nie rażący, wykluczając stwierdzenie nieważności decyzji rejestracyjnej pojazdu na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.