Jeżeli organ pierwszej instancji rozstrzygnął o odpowiedzialności osoby trzeciej, zachowując termin na wydanie decyzji określony w art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy może orzekać w tym przedmiocie, nawet jeśli omawiany termin już upłynął, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może zwiększyć zakresu odpowiedzialności osoby trzeciej w porównaniu z treścią kontrolowanej decyzji.

Uchylenie decyzji i wyroku jest uzasadnione istotnymi uchybieniami proceduralnymi oraz brakiem właściwego wyjaśnienia sprawy, co wymaga ponownego rozpoznania i wydania nowych decyzji podatkowych w zakresie VAT za kwiecień i maj 2015 roku.

Uchylając zaskarżony wyrok i decyzję podatkową, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż błędy proceduralne w gromadzeniu dowodów i rozpatrywaniu wcześniejszych decyzji uzasadniają nowe rozstrzygnięcia w przedmiocie określenia nadwyżki VAT do przeniesienia na kolejne miesiące, zgodnie z wymogami P.p.s.a.

Organ podatkowy, dokonując oceny przesłanek wznowienia postępowania, nie jest zobowiązany do ponownego badania całości materiału dowodowego, lecz jedynie do weryfikacji, czy wskazane przez stronę nowe dowody lub okoliczności rzeczywiście spełniają warunki określone w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

Ostateczna decyzja podatkowa organu administracyjnego w zakresie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, oparta na uchybieniach proceduralnych i dowodowych, musi zostać uchylona. Sąd administracyjny uchyla wyrok pierwszej instancji oraz rozstrzygnięcie organu odwoławczego, wobec stwierdzenia naruszeń prawa mających istotny wpływ na wynik sprawy.

Organ w postępowaniu zmierzającym do wydania interpretacji nie jest uprawniony do ingerowania poprzez negację, uzupełnianie, czy modyfikację w stan faktyczny zawarty we wniosku o jej udzielenie. Nie może go własnymi ocenami podważać, ustalać, uzupełniać, zmieniać ani też pomijać w jakimkolwiek zakresie.

Instytucja zmiany decyzji ma charakter uznaniowy w sensie dopuszczalności wyboru konsekwencji prawnych sytuacji opisanej w hipotezie normy prawnej. Stąd też w przypadku stwierdzenia, że w sprawie występuje którakolwiek z przesłanek określonych w art. 253a § 1 Ordynacji podatkowej, organ w sposób uznaniowy podejmuje decyzję o wyborze alternatywy - czy zmienić decyzję ostateczną, czy też nie.

Uchylenie wyroku WSA w Opolu i decyzji Dyrektora IAS z powodu istotnych naruszeń proceduralnych związanych z rozliczeniem podatku od towarów i usług za kwiecień-sierpień 2015 r. WSA w Opolu błędnie uwzględnił niedozwolone ustalenia w zakresie nadwyżki podatkowej.

Instytucja zmiany decyzji ma charakter uznaniowy w sensie dopuszczalności wyboru konsekwencji prawnych sytuacji opisanej w hipotezie normy prawnej. Stąd też w przypadku stwierdzenia, że w sprawie występuje którakolwiek z przesłanek określonych w art. 253a § 1 Ordynacji podatkowej, organ w sposób uznaniowy podejmuje decyzję o wyborze alternatywy - czy zmienić decyzję ostateczną, czy też nie.

Naczelny Sąd Administracyjny, uznając, że organ podatkowy nie może odmówić rozpatrzenia wniosku o interpretację z powodu niewystarczającego stanu faktycznego, ale musi go rozpatrzyć na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę okoliczności.

W sytuacjach istotnych wątpliwości interpretacyjnych co do stosowania przepisów ustawy COVID-19 do materialnego prawa podatkowego, w szczególności w kontekście przywrócenia terminów zawitych, należy – zgodnie z zasadą in dubio pro tributario – rozstrzygać je na korzyść podatnika.

Decyzja w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, w przypadku której zastosowano umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie, nie podlega uchyleniu lub zmianie w trybie art. 253 i 253a Ordynacji podatkowej.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest oddalona z uwagi na niespełnienie przesłanki z art. 22 § 2a O.p.; brak jest podstaw do zarzutów naruszenia prawa.

Faktura uznana za fikcyjną, wystawiona przez podatnika, niweczy prawo do neutralności VAT, uzasadniając zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. Organy podatkowe i WSA działają zgodnie z prawem, gdy podtrzymują decyzje w oparciu o wiążące wyroki sądowe.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wykonawstwo zastępcze ma charakter odszkodowawczy, a obciążenia z tego tytułu nie stanowią usługi opodatkowanej VAT. Odsprzedaż usług nabytych od wykonawców zastępczych na rzecz generalnego wykonawcy nie zachodzi, a koszty zastępcze nie mogą być objęte podatkiem od towarów i usług.

Związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie zachodzi wyłącznie na podstawie faktu jej posiadania przez przedsiębiorcę, lecz musi być wykazany rzeczywisty lub potencjalny związek tej nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W przypadku dostawy gruntu zabudowanego budowlami, którego przedmiotem jest m.in. asfaltowa droga publiczna, transakcja taka podlega zwolnieniu od podatku VAT, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, co wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze.

Decyzje organów podatkowych dotyczące odmowy prawa do odliczenia VAT z faktur nierzetelnych sąd uznał za zasadne, podmiot występował w karuzelowych transakcjach podatkowych jako uczestnik. Zawiadomienie o zawieszeniu przedawnienia zostało skutecznie dokonane.

Grunty będące częścią nieczynnej infrastruktury kolejowej mogą być traktowane jako związane z działalnością gospodarczą i podlegać opodatkowaniu, jeżeli są częścią przedsiębiorstwa i mogą potencjalnie służyć działalności gospodarczej, niezależnie od faktycznego ich wykorzystania do przewozów.

Dla skutecznego przypisania odpowiedzialności podatkowej członkowi zarządu spółki na podstawie art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej niezbędne jest wykazanie, że zobowiązanie podatkowe nie zostało wykonane z powodu niezłożenia wniosku o upadłość w czasie, gdy spółka była już niewypłacalna.

Grunty będące częścią nieczynnej infrastruktury kolejowej mogą być traktowane jako związane z działalnością gospodarczą i podlegać opodatkowaniu, jeżeli są częścią przedsiębiorstwa i mogą potencjalnie służyć działalności gospodarczej, niezależnie od faktycznego ich wykorzystania do przewozów.