Upływ terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 Ordynacji podatkowej, nie stoi na przeszkodzie uchyleniu bezprzedmiotowej decyzji ostatecznej, która została wydana wskutek błędnej kwalifikacji podatkowej gruntu. Rozstrzyganie w postępowaniu wznowieniowym ogranicza się wyłącznie do zakresu sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał brak wpływu wyroku TSUE na decyzję w sprawie czerwcowego podatku VAT z 2006 r. i potwierdził prawidłowość postępowania krajowego, zwłaszcza w kontekście zasady prawa do obrony, oddalając skargę kasacyjną.

NSA oddalił skargę kasacyjną D.S., uznając brak wpływu orzeczenia TSUE w sprawie C-189/18 na decyzję ostateczną dotyczącą podatku VAT. Wyrok TSUE nie dotyczył polskiej regulacji, a tym samym nie wpływał na zasadność wznowienia postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że skarga kasacyjna jest niezasadna, a wyrok TSUE C-189/18 nie wpływa na ostateczną decyzję podatkową w polskim postępowaniu administracyjnym nadzwyczajnym dotyczącym wznowienia zakończonej sprawy.

Skarga kasacyjna wobec wyroku oddalającego decyzji Dyrektora IAS w przedmiocie podatku VAT na sierpień 2006 r. zostaje oddalona, jako że zarzuty proceduralne były niezasadne, a wyrok TSUE nie wpłynął na decyzję z uwagi na różnice w regulacjach prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż skarżący nie udowodnił istnienia przesłanek egzoneracyjnych zwalniających z odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki, a więc skarga kasacyjna jest bezzasadna.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że decyzje organów podatkowych, skierowane do niewłaściwego podmiotu (syndyka), są nieważne. Syndyk nie zastępuje podatnika w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności za długi podatkowe powstałe przed ogłoszeniem upadłości byłego wspólnika spółki cywilnej.