Obowiązek ponoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, wynikający z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, obciąża osoby bliskie pensjonariusza niezależnie od kosztów pobytu w konkretnym DPS. Ewentualna zmiana miejsca pobytu z uwagi na koszty wymaga prowadzenia odrębnego postępowania.
Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej obowiązany jest do takiej konfiguracji swojej poczty elektronicznej oraz takiej organizacji obsługi technicznej, aby zapewnić bezproblemowy i niezwłoczny odbiór przesyłanych na ten adres podań. Ryzyko nieodebrania wniosku o udostępnienie informacji publicznej obciąża ten podmiot, a nie wnioskodawcę.
Bezpodstawne przedłużanie terminów w postępowaniu administracyjnym dotyczącym udostępnienia informacji publicznej, wynikające z powoływania się na potrzebę zasięgnięcia opinii specjalisty, stanowi rażące naruszenie prawa i prowadzi do stwierdzenia bezczynności organu.
Organ administracyjny jest zobowiązany do rozpoznania odwołania w sprawie udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni, a przedłużenie tego terminu bez podstawy prawnej może zostać uznane za bezczynność z rażącym naruszeniem prawa.
Organ administracji publicznej ma obowiązek rozpoznać odwołanie od decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni, a przekroczenie tego terminu bez uzasadnionych przyczyn stanowi rażące naruszenie prawa.
Przejście własności działki wydzielonej pod drogę publiczną na własność gminy następuje z mocy prawa w momencie, gdy decyzja podziałowa staje się ostateczna, pod warunkiem, że działka ta faktycznie służy celom publicznym.
Przejście własności nieruchomości z mocy prawa na jednostkę samorządu terytorialnego zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami wymaga uzgodnienia charakteru tej nieruchomości jako drogi publicznej; brak wpisu w księdze wieczystej o takim przeznaczeniu wyklucza możliwość przyznania odszkodowania.
Organ interpretacyjny nie ma prawa skutecznie uchylić się od wydania interpretacji indywidualnej w stanach faktycznych odnoszących się do prawnopodatkowych konsekwencji zdarzeń cywilnoprawnych.
Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób ma obowiązek weryfikacji, czy przewoźnik posiada odpowiednią licencję, a naruszenie tego obowiązku, nawet jednorazowe, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę.
Pośrednik przy przewozie osób zobowiązany jest do sprawdzenia, czy przewoźnik posiada odpowiednią licencję oraz spełnia wymagane warunki techniczne i oznaczeniowe pojazdu. Przekazanie zlecenia przewozu podmiotowi, który tych wymogów nie spełnia, stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.
Postanowienia umowy kredytowej, które przyznają bankowi nieograniczoną możliwość jednostronnego ustalania kursu waluty do przeliczania kwoty kredytu i spłat rat przez kredytobiorców, są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumentów. Powoduje to ich bezskuteczność od początku, chyba że konsument wyraźnie zgodzi się na nie w sposób świadomy i dobrowolny, przywracając ich skuteczność