21.03.2019 Kadry i płace

Wyrok SN z dnia 21 marca 2019 r., sygn. II PK 332/17

Gdy nie ma ewidencji czasu pracy, udowodnić godziny ponadwymiarowe musi pracownik, ale może wykazać to wszelkimi innymi dowodami, dopuszczonymi przez procedurę cywilną lub sąd.

Gazeta Prawna nr 62/2019

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa T.R. przeciwko ,,M." Sp. z o.o. we W. o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 21 marca 2019 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt IV Pa [...],

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

T.R. wystąpiła na drogę sądową przeciwko ,,M." Sp. z o.o. we W., żądając zapłaty kwoty 49.565,39 zł brutto tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na pozew ,,M." Sp. z o.o. we W. domagała się oddalenie powództwa w całości.

Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2016 r. Sąd Rejonowy we W. zasądził od pozwanego ,,M." Sp. z o.o. we W. na rzecz powódki T.R. kwotę 49.565,39 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym od dnia 18 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego we W. kwotę 3.767,47 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, od uiszczenia których powódka była zwolniona i wydatków poniesionych w toku procesu przez Skarb Państwa, a nadto nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.000 zł brutto.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiło ustalenie, że T.R. była zatrudniona w ,,M." Sp. z o.o. we W. w okresie od dnia 2 kwietnia 2013 r. do dnia 18 lipca 2015 r. na podstawie umów o pracę zawartych początkowo na okres próbny od dnia 2 kwietnia 2013 r. do dnia 1 lipca 2013 r., a następnie na czas określony od dnia 2 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. Stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę. Powódka przez cały okres zatrudnienia pracowała na stanowisku kierownika warsztatu. Jej wynagrodzenie miesięczne wynosiło 4.000 zł brutto (w tym wynagrodzenie zasadnicze 2.500 zł brutto plus dodatek funkcyjny 1.500 zł brutto).

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty