16.05.2019 Kadry i płace

Postanowienie SN z dnia 16 maja 2019 r., sygn. II PK 96/18

Regulacja zawarta w art. 8 k.p. należy do kategorii przepisów prawa zawierających klauzule generalne, wobec czego z natury rzeczy ma charakter ogólny, a jej zastosowanie jest ściśle uzależnione od konkretnych okoliczności faktycznych. Z tej przyczyny kwestia prawidłowej interpretacji przepisu art. 8 k.p. (choćby powiązanego z innymi przepisami prawa materialnego), nie może być uznana za argument wskazujący na oczywistą zasadność skargi kasacyjnej. Przepis ten upoważnia sąd do oceny, w jakim zakresie, w konkretnym stanie faktycznym, działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie jego prawa i nie korzysta z ochrony prawnej. Ocena, czy w konkretnym przypadku ma zastosowanie norma art. 8 k.p., mieści się w granicach swobodnego uznania sędziowskiego. Sfera ta w ramach postępowania kasacyjnego może podlegać kontroli tylko w przypadku szczególnie rażącego i oczywistego naruszenia.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z powództwa E.D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 maja 2019 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt VI Pa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił apelację powódki E.D. od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 12 marca 2015 r., którym oddalono jej powództwo przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Powódka zaskarżyła powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego: 1/ art. 52 § 1 pkt 1 k.p. w związku z art. 100 § 1 i § 2 k.p., art. 134 k.p. oraz 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że zachowanie powódki polegające na przetworzeniu danych osobowych w osobistych celach z wykorzystaniem zasobów pracodawcy i przy wykorzystaniu jego sprzętu w czasie przerwy od pracy stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, a w konsekwencji może stanowić podstawę do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika oraz zastosowanie tego przepisu w sytuacji, gdy nie zaistniały wymienione w nim przesłanki, w tym znaczny stopień winy pracownika oraz zagrożenie lub naruszenie interesów pracodawcy; 21 art. 56 § 1 k.p., przez jego niezastosowanie w następstwie wadliwego uznania, że podane przez pozwanego w rozwiązaniu umowy o pracę przyczyny były uzasadnione i usprawiedliwiały zastosowanie sankcji z art. 52 § 1 pkt 1 k.p., 3/ art. 8 k.p. w związku z art. 52 § 1 pkt 1 k.p., przez jego niezastosowanie i nieuznanie, że w okolicznościach niniejszej sprawy rozwiązanie przez pozwanego z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, takimi jak lojalność wobec pracownika, uczciwość czy przyzwoitość, a w konsekwencji skorzystanie przez pracodawcę z tego prawa nie zasługuje na ochronę. Ponadto skarżąca podniosła zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy: art. 398 k.p.a, przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania, jest związany wykładnią wszystkich przepisów prawa dokonaną w danej sprawie przez Sąd Najwyższy, podczas gdy związanie sądu obejmuje jedynie wykładnię tych przepisów prawa, które były rozpatrywane przez Sąd Najwyższy w ramach oceny zarzutów kasacyjnych, a związanie to nie obejmuje poglądów prawnych, które Sąd Najwyższy wyraził nie rozpatrując zarzutów kasacyjnych, co skutkowało zaniechaniem przez Sąd Okręgowy dokonania oceny dowodów, opartej na własnym przekonaniu wynikającym z wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w B. lub innemu sądowi równorzędnemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty