Postanowienie SN z dnia 16 maja 2019 r., sygn. II PK 117/18
Z art. 30 § 4 k.p. wynika, że wypowiadając umowę o prace pracodawca ma obowiązek wskazać przyczynę wypowiedzenia. Dlatego wypowiedzenie umowy o pracę bez wskazania przyczyny lub bez jej skonkretyzowania uważane jest za dokonane z naruszeniem prawa (art. 30 § 4 k.p.). Natomiast wypowiedzenie, które nastąpiło z dostatecznie zrozumiałym dla adresata i poddającym się weryfikacji sądowej podaniem przyczyny, lecz przyczyna ta została następnie uznana za bezzasadną, kwalifikowane jest jako wypowiedzenie nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Dlatego też nie można mówić o naruszeniu art. 30 § 4 k.p., gdy podana przez pracodawcę przyczyna okaże się wadliwa (pozorna, nieistniające, niedopuszczalna). Taka ocena prowadzi bowiem do stwierdzenia, że wypowiedzenie umowy o pracę było nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
