Postanowienie SN z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. I PK 130/18
Nie jest możliwa taka wykładnia art. 8 k.p., która zawierałaby swoiste wytyczne, w jakich (kazuistycznych) sytuacjach sąd powszechny miałby uwzględnić albo nie uwzględnić zarzutu sprzeczności żądania pozwu z tym przepisem. Stosowanie art. 8 k.p. pozostaje zatem w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności konkretnej sprawy. W oderwaniu od tych konkretnych okoliczności nie można formułować ogólnych dyrektyw co do stosowania tego przepisu.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa P. B. przeciwko P. Spółce Akcyjnej w W. o odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 25 kwietnia 2019 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt IX Pa [...],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 listopada 2017 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego w M. z dnia 15 czerwca 2015 r., którym zasądzono od pozwanego - P. S.A. w W. na rzecz powoda P. B. tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika kwotę 14.695,59 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 października 2014 r., a w pozostałej części oddalono powództwo.
Powód P. B. zaskarżył powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Skargę oparł na podstawie naruszenia prawa materialnego: 1/ art. 8 k.p., przez rażąco błędne uznanie, że roszczenie o odszkodowanie z tytułu sprzecznego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, w zakresie dochodzonym przez powoda, stanowi nadużycie prawa, jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a zwłaszcza z jego społeczno -gospodarczym przeznaczeniem; 21 art. 8 k.p. związku z art. 6 k.c. i w związku z art. 300 k.p., przez błędne obciążenie powoda ciężarem udowodnienia, że warunki pracy i płacy powoda, mające przełożenie na wysokość odszkodowania należnego mu w razie sprzecznego z prawem rozwiązania z powodem umowy o pracę, były godziwe i nie naruszały tak zasad współżycia społecznego, jak i społeczno - gospodarczego przeznaczenia jego prawa. Skarżący podniósł ponadto zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku: 1/ art. 398 k.p.a, przez zaniechanie właściwego zastosowania wykładni prawa dokonanej w sprawie przez Sąd Najwyższy, a wyrażonej w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 lipca 2017 r., wydanego w sprawie I PK 227/16; 21 art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c, przez zaniechanie dostatecznego wyjaśnienia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jego podstaw faktycznych oraz prawnych, wobec braku precyzyjnego wyjaśnienia okoliczności odnoszących się do osoby powoda, a mających stanowić o sprzeczności jego roszczenia z zasadami współżycia społecznego i społeczno - gospodarczym przeznaczeniem; 3/ art. 378 § 1 k.p.c, przez odstąpienie od rozpoznania sprawy w granicach apelacji, na skutek zaniechania właściwego odniesienia się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do wszystkich zarzutów apelacji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
