Uchwała SN z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. III CZP 105/18
Sąd, podzielając zarzut przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody, odnosi się do żądania pozwu i odpowiednio zmniejsza zasądzone zadośćuczynienie, obowiązany jest jednak uwzględnić ograniczenie roszczenia z tej przyczyny, wskazane w podstawie faktycznej powództwa.
Teza urzędowa
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Owczarek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa D. M., T. M. i S. M. przeciwko "[...] Towarzystwu Ubezpieczeń S.A. [...]" w W. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 11 kwietnia 2019 r., zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w [... ] postanowieniem z dnia 25 października 2018 r., sygn. akt V ACa [...],
"Czy w sytuacji, w której sąd obniża kwotę dochodzonego przez powoda zadośćuczynienia, uznając, że poszkodowany przyczynił się do wyrządzonej mu szkody, obniżenie to następuje w stosunku do kwoty żądanej przez powoda, czy też w stosunku do sumy, którą sąd uznaje za odpowiednią w rozumieniu art. 446 § 4 k.c, chociaż suma ta jest wyższa niż żądana w pozwie?"
podjął uchwałę:
Sąd, podzielając zarzut przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody, odnosi się do żądania pozwu i odpowiednio zmniejsza zasądzone zadośćuczynienie, obowiązany jest jednak uwzględnić ograniczenie roszczenia z tej przyczyny, wskazane w podstawie faktycznej powództwa.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2017 r. Sąd Okręgowy w W. zasądził od (...) Towarzystwa Ubezpieczeń Spółki Akcyjnej w W. na rzecz D. M., T. M. i S. M. kwoty po 100 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 9 kwietnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałym zakresie dotyczącym odsetek, rozstrzygnął o kosztach postępowania.
Powodowie byli rodzicami i bratem małoletniego J. M., zmarłego w dniu 3 stycznia 2013 r. w wyniku potrącenia przez samochód na pasach przejścia. Ustalono, że bezpośrednią przyczyną wypadku było wejście dziesięcioletniego pieszego na drugi pas jezdni, bez zatrzymania się na wysepce. Kierujący nie mógł uniknąć wypadku, ale nie wykorzystał wszystkich możliwości, aby zapewnić bezpieczeństwo przy dojeżdżaniu do przejścia dla pieszych. Zrekonstruowana przez biegłych prędkość pojazdu wynosiła od 53 do 75 km/godz., a bezpieczna w istniejących warunkach powinna wynosić 35 km/godz. Niezależnie od tego kierujący pojazdem przekroczył prędkość dopuszczalną na terenie zabudowanym, nienależycie obserwował drogę, o czym świadczy fakt, że nie zmienił toru jazdy, nie zareagował na elementy odblaskowe na ubraniu pieszego, kontynuował jazdę po wcześniejszym przejściu osoby dorosłej. Obiektywnymi okolicznościami zwiększającymi ryzyko wypadku były mała widoczność spowodowana zmrokiem (początek stycznia, godzina 16.50), padającym deszczem ze śniegiem, mżawką, niedziałające światła uliczne i sygnalizacja świetlna przejścia. Postępowanie karne przeciwko kierującemu zostało umorzone. Posiadacz pojazdu był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) Towarzystwie Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej w W. Powodowie dochodzili w postępowaniu likwidacyjnym zapłaty zadośćuczynienia w wysokości po 300 000 zł. Zakład ubezpieczeń wypłacił D. M. i T. M. kwoty po 4 000 zł, a S. M. 2 250 zł twierdząc, że małoletni J. w przeważającym zakresie przyczynił się do wypadku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
