Uchwała SN z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. SNO 25/16
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Iwona Koper
w sprawie sędziego Sądu Rejonowego K. O., po rozpoznaniu na posiedzeniu, w dniu 6 lipca 2016 r., zażalenia pełnomocnika oskarżyciela prywatnego M. K., na uchwałę Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego, z dnia 7 marca 2016 r., w przedmiocie odmowy zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej,
u c h w a l i ł: utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę.
Uzasadnienie
Pełnomocnik M. K. wystąpił z wnioskiem do Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w [...] o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu Rejonowego - K. O. za czyn polegający na tym, że w dniu 28 stycznia 2016 roku w [...], pełniąc funkcję sędziego referenta sprawy XIV K Sądu Rejonowego w [...] wydał postanowienie na podstawie art. 404 § 1 k.p.k. nie uwzględniając wniosku obrońców oskarżonego M. K. o odroczenie rozprawy w dniu 28 stycznia 2016 roku, w treści zaś uzasadnienia ww. postanowienia podniósł nieprawdziwe zarzuty pod adresem M. K. oraz informacje wskazując, że: "...jednocześnie jak ustalono w okresach objętych wskazanymi zaświadczeniami oskarżony przejawiał aktywność na różnych płaszczyznach, nie wyłączając udziału w innych postępowaniach sądowych i pozasądowych oraz wyjazdów poza granice kraju (karta 1933-1934, 2325-2328, 2357-2358, 2372-2381, 2559-2562, 4817, 4852, 4855- 4856), które to okoliczności z perspektywy czasu, oceniane kompleksowo, nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do tego, że oskarżony swój stan zdrowia traktuje w sposób instrumentalny, zaś celem wszelkich procesowych jego działań i reprezentujących go obrońców, nie jest wyjaśnienie kwestii zasadności skargi publicznej i ewentualnej odpowiedzialności prawnej oskarżonego, w wyniku przeprowadzenia rzetelnego procesu karnego z poszanowaniem prawa oskarżonego do obrony, a stanowią one wyłącznie wyraz obstrukcji procesowej ukierunkowanej na nieskończone przewlekanie procesu, w związku z czym uznać należy, że prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego nie stanowi w tej sytuacji naruszenia jego prawa do obrony, skoro prawa tego pozbawia się sam w sposób przemyślany i celowy", które to sformułowanie w ocenie M. K. było pomówieniem go o takie postępowanie, które może poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, to jest o przestępstwo z art. 212 § 1 i 2 k.k.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
