Wyrok SN z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. IV CSK 679/13
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
SSN Krzysztof Pietrzykowski
Protokolant Katarzyna Jóskowiak
w sprawie z powództwa M. W. przeciwko P. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 25 czerwca 2014 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 30 kwietnia 2013 r.
1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2700 zł (dwa tysiące siedemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 października 2012 r. Sąd Rejonowy w R. zasądził od strony pozwanej P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz powódki M. W. kwotę 80 340 zł z ustawowymi odsetkami od 5 listopada 2010 r. oraz kwotę 11 234 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, Sąd ten ustalił, że w dniu 18 października 2010 r. P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. złożyła M. W. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą M. M. W., zamówienie na 3250 kartonów pomidorów. Pomidory zostały dostarczone przez powódkę do magazynów pozwanej, a następnie - po otrzymaniu świadectwa fitosanitarnego - zostały przepakowane do podstawionego przez rosyjskiego kontrahenta samochodu typu chłodnia. Strona pozwana zakupione od powódki pomidory sprzedała rosyjskiemu kontrahentowi M. z siedzibą w M. Pomidory zostały przewiezione do odbiorcy przez rosyjskiego przewoźnika, który po otrzymaniu towaru zakwestionował ich jakość, składając pisemną reklamację. W dniu 15 grudnia 2010 r. działający w imieniu pozwanej spółki jej prokurent A. P. złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży. Sąd wskazał, że pozwana nie wykazała, aby zleciała powódce zapakowanie pomidorów do transportu w taki sposób, aby wyeliminować ich mechaniczne uszkodzenia. Powódka po przekazaniu pomidorów pozwanej nie miała wpływu na dalsze czynności wykonywane przez pozwaną. Przede wszystkim nie miała wpływu na sposób magazynowania pomidorów przed ich wysłaniem do Rosji, ich zapakowanie do transportu, wybór przewoźnika, kontrolę prawidłowości wykonywanego przewozu. Nie była również obecna przy odbiorze pomidorów przez rosyjskiego kontrahenta, nie uczestniczyła w ich badaniu. Wobec powyższego dla oceny odpowiedzialności powódki szczególnie istotny był wynik badania pomidorów w celu wystawienia świadectwa fitosanitarnego. Sąd Rejonowy podkreślił, że świadectwo fitosanitarne jest dokumentem stosownym w obrocie międzynarodowym. Wystawiający świadectwo zaświadcza, że rośliny bądź owoce zostały poddane kontroli wizualnej lub laboratoryjnej, zgodnie z odpowiednimi procedurami i są uważane za wolne od organizmów kwarantannowych, określonych przez państwo importujące oraz spełniają wymagania fitosanitarne państwa importu, w tym dotyczące objętych przepisami organizmów niekwarantannowych oraz uznane za praktycznie wolne od organizmów szkodliwych. Świadectwo to wskazywało na dobrą jakość pomidorów. Sąd Rejonowy uznał roszczenie powódki za uzasadnione i na podstawie art. 535 k.c. uwzględnił powództwo. Sąd Okręgowy w L. wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2013 r. oddalił apelację strony pozwanej. Podzielił ustalenia faktyczne, których dokonał Sąd pierwszej instancji oraz wyciągnięte na ich podstawie wnioski. Podniesione w apelacji zarzuty uznał za nieuzasadnione. Stwierdził w prawdzie naruszenie art. 479 § 1 k.p.c. poprzez dopuszczenie sprekludowanego dowodu w postaci pisma Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, jednakże uznał, że dowód ten nie ma istotnego znaczenia w niniejszej sprawie. Po analizie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie uznał, że z żadnego z dowodów nie wynika w sposób niewątpliwy, że przyczyna tzw. mokrego gnicia pomidorów, istniała już w dacie ich wydania przez powódkę do przewozu. Z tego względu odpowiedzialność powódki na podstawie rękojmi została wyłączona na podstawie art. 559 k.c. i to na kupującego przeszło ryzyko uszkodzenia towaru. Skarga kasacyjna strony pozwanej została oparta na obu podstawach określonych w art. 398 § 1 k.p.c. W ramach podstawy naruszenia przepisów postępowania skarżący zarzucił obrazę 386 § 1 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c., art. 382 oraz art. 227, art. 217 § 2 w zw. z art. 231 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., art. 245 i art. 244 w zw. z art. 227 oraz art. 217 § 1 i 2 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., art. 129 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., art. 479 § 1 w zw. z art. 227 i art. 217 § 1 i 2 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. oraz art. 385 w zw. z art. 386 k.p.c., a w ramach podstawy naruszenia prawa materialnego podniósł obrazę art. 559 w zw. z art. 6 k.c., art. 559 w zw. z art. 556 § 1 k.c., art. 556 § 1, art. 560 § 1 k.c., art. 535 w zw. 481 § 1 i 2 k.c. W oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w L. do ponownego rozpoznania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
