Uchwała SN z dnia 29 października 2012 r., sygn. I KZP 17/12
W wyroku łącznym granice kary łącznej grzywny wymierzonej w stawkach dziennych, o których mowa w art. 86 § 1 k.k. i art. 39 § 1 k.k.s., wyznaczane są wyłącznie przez kryterium liczby stawek dziennych. Wysokość na nowo określonej stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio (art. 86 § 2 k.k.).
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Tomasz Artymiuk
SSN Jerzy Grubba
SSN Wiesław Kozielewicz
SSN Dorota Rysińska
SSN Jacek Sobczak (sprawozdawca)
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant: Łukasz Majewski
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Aleksandra Herzoga
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 29 października 2012 r.,
przekazanego na podstawie art. 60 § 2 w zw. z art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.) wniosku Prokuratora Generalnego o podjęcie w składzie siedmiu sędziów Sądu Najwyższego uchwały mającej na celu rozstrzygnięcie występujących w orzecznictwie Sądu Najwyższego rozbieżności w wykładni prawa i wyjaśnienie następującego zagadnienia prawnego:
„Czy w wyroku łącznym granice kary łącznej grzywny wymierzonej w stawkach dziennych, o których mowa w art. 39 § 1 k.k.s. i art. 86 § 1 k.k., wyznaczone są jedynie poprzez kryterium ilości stawek dziennych, czy też przy kształtowaniu w wyroku łącznym wymiaru kary łącznej grzywny jej ustawowe granice określa iloczyn liczby stawek dziennych i ich wysokości w dotychczas orzeczonych grzywnach?”
podjął uchwałę:
W wyroku łącznym granice kary łącznej grzywny wymierzonej w stawkach dziennych, o których mowa w art. 86 § 1 k.k. i art. 39 § 1 k.k.s., wyznaczane są wyłącznie przez kryterium liczby stawek dziennych. Wysokość na nowo określonej stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio (art. 86 § 2 k.k.).
Uzasadnienie
Prokurator Generalny, na podstawie art. art. 60 § 2 w zw. z art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym wniósł o rozstrzygnięcie przez skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego rozbieżności w wykładni prawa, występującej w orzecznictwie Sądu Najwyższego w zakresie dotyczącym następującego zagadnienia prawnego: „Czy w wyroku łącznym granice kary łącznej grzywny wymierzonej w stawkach dziennych, o których mowa w art. 39 § 1 k.k.s. i art. 86 § 1 k.k., wyznaczone są jedynie poprzez kryterium ilości stawek dziennych, czy też przy kształtowaniu w wyroku łącznym wymiaru kary łącznej grzywny jej ustawowe granice określa iloczyn liczby stawek dziennych i ich wysokości w dotychczas orzeczonych grzywnach?”. W uzasadnieniu swego wystąpienia Prokurator Generalny zwrócił uwagę na zarysowujące się w orzecznictwie Sądu Najwyższego dwa stanowiska we wskazanej kwestii. Pierwsze z nich, wyrażone zostało w wyrokach z dnia 15 października 2008 r., IV KK 113/08, Lex nr 469408 i z dnia 1 grudnia 2010 r., III KK 231/10, Lex nr 653511, gdzie stwierdzono, że szczegółowa regulacja z art. 86 § 2 k.k. nie przekreśla działania podstawowej zasady kształtowania wysokości kary łącznej grzywny zawartej w art. 86 § 1 k.k., zakazującej orzekania jej w wyższej wysokości od sumy kar (co wiązać się musi z porównaniem grzywien wyrażonych w formie kwot). Drugie sformułowano w postanowieniu z dnia 5 maja 2011 r., III KK 42/11, OSNKW 2011, z. 9, poz. 79, gdzie zawarto pogląd odmienny, z którego wynika, iż ustalenie granic kary łącznej grzywny odbywa się niezależnie od wysokości stawek przyjętych w poszczególnych wyrokach (co oznacza porównanie grzywien jedynie w formie stawek).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
