Wyrok SN z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. I PK 222/11
Niedopuszczalne jest zawarcie wieloletniej umowy o pracę na czas określony z klauzulą wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem, chyba że co innego wynika z przepisów prawa pracy albo z charakteru umowy dotyczącej wykonywania zadań oznaczonych w czasie albo, gdy z innych przyczyn nie narusza to usprawiedliwionego i zgodnego interesu obu stron stosunku pracy. Jeżeli zawarcie umowy o pracę na czas określony było niedopuszczalne, stosunek pracy podlega przepisom prawa pracy o umowie na czas nieokreślony.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Hajn
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa M.P. przeciwko Przedsiębiorstwu Komunalnemu Spółce z o. o. w S. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 czerwca 2012 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 sierpnia 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powódka M.P. wniosła o ustalenie, że mimo zawierania w okresie od 4 grudnia 2006 r. do 31 maja 2007 r. kolejnych umów zlecenia pozostawała w stosunku pracy z pozwanym Przedsiębiorstwem Komunalnym Spółką z o.o. w S. i ustalenie, od dnia 1 lutego 2007 r. była zatrudniona u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, o uznanie bezskuteczności wypowiedzenia umowy o pracę lub o przywrócenie do pracy.
Pozwane Przedsiębiorstwo Komunalne Spółka z o.o. w S. nie uznało powództwa.
Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2011 r. oddalił powództwo. Sąd Rejonowy ustalił, że „w dniu 4 grudnia 2006 r.” pozwany na podstawie kilku kolejno po sobie zawartych umów zlecenia zobowiązał powódkę M.P. „do wykonywania pracy w postaci sporządzania umów o najem i dzierżawę miejsc na targowiskach miejskich do 31 grudnia 2006 r.”. W umowie zlecenia jako miejsce wykonywania pracy wskazano siedzibę zleceniodawcy z uwagi na konieczność korzystania przez powódkę z dokumentów znajdujących się w siedzibie pozwanego, a których nie mogła „zabierać z siedziby pozwanego”. Powódka wykonywała zleconą pracę na świetlicy, nie podpisywała codziennej listy obecności, nie miała zakresu czynności, nie było jej również „na liście pracowników pozwanego do wynagrodzenia”. Wynagrodzenie pobierała w kasie. Zawarte z powódką umowy zlecenia zawierały klauzulę, iż powódka nie może powierzyć wykonywania zobowiązań wynikających z umowy osobom trzecim bez zgody pozwanego. Po zakończeniu kilku umów zlecenia powódka była zatrudniona w pozwanym przedsiębiorstwie od listopada 2008 r. w ramach umowy na przygotowanie zawodowe zawartej z Urzędem Pracy. W tym czasie do zadań powódki należało również przygotowywanie umów najmu i dzierżawy dla osób korzystających jako sprzedawcy z targowiska oraz ich rozliczenie. Następnie powódka świadczyła pracę na rzecz pozwanego przedsiębiorstwa na podstawie dwóch umów o pracę na czas określony. Pierwsza umowa z dnia 1 czerwca 2007 r. zawarta na okres od dnia 1 czerwca 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., druga z dnia 31 grudnia 2007 r. zawarta na okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. W czasie trwania tych umów powódka wykonywała te same czynności co poprzednio. Pismem z dnia 13 sierpnia 2010 r. pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę zawartą na czas określony za 2 tygodniowym okresem wypowiedzenia, zgodnie z klauzulą zawartą w ostatniej umowie terminowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
