Wyrok SN z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. II PK 51/11
1. Członkowi korpusu służby cywilnej, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę, przysługuje prawo tylko do jednej odprawy emerytalnej nawet, gdy przed ustaniem zatrudnienia był zatrudniony równolegle w dwóch urzędach jako pracownik służby cywilnej (art. 87 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej, Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.).
2. Rozwiązanie stosunku pracy z powodu przejścia na emeryturę nie jest równoznaczne z przyczyną niedotyczącą pracownika i uprawniającą do odprawy pieniężnej na podstawie art. 10 ust. 1 w związku z art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.).
3. W sprawach z zakresu prawa pracy, kierownik urzędu (dyrektor zakładu emerytalno-rentowego), a nie dyrektor generalny tego urzędu, reprezentuje pracodawcę przed sądem pracy (art. 31 § 1 k.p. w związku z art. 25 ust. 3, ust. 4 pkt 2 oraz ust. 9 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, Dz.U. Nr 227, poz. 1505 ze zm.).
Przewodniczący SSN Roman Kuczyński, Sędziowie SN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca), Romualda Spyt.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2011 r. sprawy z powództwa Tadeusza N. przeciwko Zakładowi Emerytalno-Rentowemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. o odprawę emerytalną i odprawę pieniężną, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 października 2010 r. [...]
I. oddalił skargę kasacyjną,
II. zasądził od powoda na rzecz pozwanego 900 zł (dziewięćset) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z 19 października 2010 r. oddalił apelację skarżącego Tadeusza N. od wyroku Sądu pierwszej instancji, oddalającego jego powództwo o odprawę emerytalną na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy z 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej i o odprawę pieniężną na podstawie art. 10 ust. 1 w związku z art. 8 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zasadnicze dla sprawy ustalenia były następujące. Powód w 1997 r. zakończył zawodową służbę wojskową i uzyskał emeryturę wojskową. Po służbie zatrudnił się w Ministerstwie Obrony Narodowej jako radca prawny i w 1998 r. zatrudnił się również jako radca prawny w pozwanym Zakładzie Emerytalno-Rentowym MSWiA (Zakład). iał dwa równoległe zatrudnienia i według ustaleń Sądów oraz twierdzeń stron były to zatrudnienia w służbie cywilnej. Po rozwiązaniu w 2003 r. zatrudnienia w MON powód uzyskał emeryturę powszechną, którą zawieszono ze względu na drugie zatrudnienie u pozwanego. Powód wystąpił przeciwko MON o odprawę emerytalną i uzyskał ją po wydaniu nakazu zapłaty. U pozwanego powód był zatrudniony do 20 października 2006 r. Pozwany wypowiedział mu umowę o pracę ze względu na nabycie uprawnień emerytalnych. Na wniosek powoda wypowiedzenie zostało skrócone i umowa rozwiązała się na mocy porozumienia stron. Powód wystąpił o odprawę pieniężną wskazując, iż rzeczywistą przyczyną rozwiązania umowy o pracę była likwidacja stanowiska pracy oraz o odprawę emerytalną. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu oddalenia powództwa stwierdził, że odprawa emerytalna ma charakter jednorazowy i powód otrzymał już odprawę emerytalną w związku z przejściem na emeryturę po zakończeniu zatrudnienia w MON. Natomiast odprawa pieniężna nie przysługuje, gdyż umowa o pracę została rozwiązana z uwagi na nabycie uprawnień emerytalnych, a więc nie z przyczyn niedotyczących pracownika w rozumieniu ustawy z 13 marca 2003 r. W apelacji powód zarzucił naruszenie prawa materialnego, a nadto nieważność postępowania, gdyż pełnomocnik pozwanego nie był prawidłowo umocowany. Oddalając apelację Sąd Okręgowy nie stwierdził nieważności postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.), albowiem pełnomocnik pozwanego radca prawny uzyskał pełnomocnictwo od dyrektora pozwanego Zakładu. W odniesieniu do odprawy pieniężnej wskazał, że powód nie odwołał się od wypowiedzenia umowy o pracę, dlatego Sąd pierwszej instancji nie miał obowiązku badania innych przyczyn rozwiązania umowy o pracę. Powód nie może zatem kwestionować tej przyczyny, którą było nabycie uprawnień emerytalnych. Odstąpienie powoda od wniesienia odwołania od wypowiedzenia „ukonstytuowało” wskazane w nim przyczyny w tym znaczeniu, że dla Sądu stanowiły prawdziwy (rzeczywisty) powód rozwiązania stosunku pracy. Nabycie uprawnień emerytalnych to przyczyna dotycząca pracownika. Natomiast prawo do odprawy emerytalnej to uprawnienie jednorazowe (art. 87 ust. 1 ustawy z 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej) i taki jej charakter nie jest kwestionowany w orzecznictwie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
