Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. IV KK 168/10
O jedności lub wielości przestępstw (czynów zabronionych), decyduje nie tylko jedność czasu i miejsca działania, ale też liczba powstałych u sprawcy (sprawców) zamiarów.
Z uzasadnienia:
„Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Kasacje nie zasługiwały na uwzględnienie.
Z uwagi na tożsamość podniesionych w kasacjach zarzutów Sąd Najwyższy odniesie się do nich łącznie.
W obu kasacjach skarżący zarzucili Sądowi Okręgowemu naruszenie prawa materialnego, tj. art. 11 § 1 k.k., art. 12 k.k. i art. 280 § 1 k.k. Istota tych zarzutów zasadza się jednak na tym, że Sąd Okręgowy, podzielając pogląd Sądu Rejonowego, błędnie uznał, iż skazani wracając w nocy z 12 na 13 października 2007 r. na miejsce zdarzenia i używając przemocy wobec Jarosława B., w celu zmuszenia go do podania numerów PIN do kart płatniczych, dopuścili się drugiego rozboju, choć w rzeczywistości działania te były kontynuacją poprzednio użytej wobec pokrzywdzonego przemocy i dokonanego już zaboru rzeczy, w tym przedmiotowych kart płatniczych. Zdaniem skarżących, skazanym towarzyszył cały czas ten sam, z góry podjęty zamiar, a nie dwa odrębne zamiary, jak to przyjęły Sądy obu instancji. Rzecz jednak w tym, że zamiar sprawcy jest faktem natury psychicznej i podlega takiemu samemu dowodzeniu jak elementy strony przedmiotowej określonego typu czynu zabronionego. Tak więc to, czy sprawca działał z tym samym, z góry powziętym zamiarem, czy też jego kolejnym zachowaniom towarzyszyły dwa odrębne zamiary należy do sfery ustaleń faktycznych. Spór leżący u podstaw wspomniany zarzutów jest zatem sporem o fakty, a nie o ocenę prawną zachowania skazanych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
