Postanowienie SN z dnia 2 lutego 2009 r., sygn. II KK 224/08
Wyjątkowy charakter (art. 442 § 3 k.p.k.) sprawia, że podlega on ścisłej wykładni. „Zapatrywania prawne”, określające granice "związania" sądu ponownie rozpoznającego sprawę, stanowią wyrażone przez Sąd odwoławczy poglądy na temat wykładni określonych przepisów prawa materialnego lub procesowego, zaś "wskazania co do dalszego postępowania", to przede wszystkim zalecenia co do trybu i celowości przeprowadzenia w tym postępowaniu czynności procesowych.
Sąd odwoławczy nie ma prawa, wydając jakiekolwiek zalecenie, ograniczać zasady swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.) przez Sąd pierwszej instancji, w szczególności poprzez wskazanie co do oceny dowodów. Nie może też nakazać sądowi meriti uwzględnienia wniosków o dopuszczenie określonych dowodów zgłaszanych przez strony.
Żaden rozpoznający sprawę sąd nie może być związany ani gołosłownie, ani też dowolnie formułowanymi wnioskami dowodowymi, a uwzględnianie kolejnych wniosków stron w żadnym wypadku nie może prowadzić do przekształcenia sądu w organ śledczy, badający kolejne „wersje śledcze”, sugerowane przez obronę i przedstawiane jako niedające się z obiektywnego punktu widzenia wykluczyć. Przyjęcie takiego założenia prowadziłoby nie tylko do obstrukcji procesowej, ale wręcz do uniemożliwienia rozpoznania sprawy, nie mówiąc już o rozpoznaniu jej w rozsądnym terminie.
Wyłączenia przewidziane w trzech punktach art. 4 u.ś.k. wówczas mają zastosowanie, jeśli przewidziane w nich sytuacje występują w odniesieniu do tych czynów, co do których nadano podejrzanemu status świadka koronnego, a nie w stosunku do wszystkich możliwych czynów popełnianych przez tę osobę. Innymi słowy nie jest tak, że proceduralna regulacja u.ś.k. w ogóle wyklucza, aby sprawca jakiegokolwiek zabójstwa mógł zostać świadkiem koronnym, a jedynie tak, że wyklucza możliwość uzyskania statusu świadka koronnego przez osobę "współdziałającą" w sprawie o to zabójstwo.
Gdy po nadaniu podejrzanemu statusu takiego świadka wykazane zostaną w postępowaniu przed sądem okoliczności, o których mowa w art. 4 tej ustawy, nie przewiduje się uchylenia postanowienia o nadaniu podejrzanemu tego statusu, ale prokurator podejmuje wobec niego zawieszone uprzednio postępowanie, a świadek traci przywilej niekaralności. Nie eliminuje to jednak z postępowania, jak w sytuacji określonej w art. 6 ustawy, jego samego - jako źródła dowodowego, ani jego zeznań - jako środka dowodowego, które to zeznania podlegają ocenie jak każdy dowód.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
