Wyrok SN z dnia 4 sierpnia 2006 r. sygn. III CSK 138/05
Odpowiedzialność Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną tzw. zaniechaniem legislacyjnym powstaje tylko wtedy, gdy prawa jednostek przyznane przez prawodawcę w sposób oczywisty i bezwarunkowy - nie mogą być zrealizowane na skutek niewydania odpowiedniego aktu normatywnego.
Sędzia SN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
Sędzia SN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
Sędzia SN Zbigniew Strus
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego, Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w B.P. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i Ministra Skarbu Państwa o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 4 sierpnia 2006 r. skargi kasacyjnej powoda i skargi kasacyjnej pozwanego Skarbu Państwa - Ministra Skarbu Państwa od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 20 lipca 2005 r.
uchylił zaskarżony wyrok w pkt I, II i IV i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny, Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w B.P., domagał się od pozwanego Narodowego Funduszu Zdrowia w W. oraz od dopozwanego na podstawie art. 194 § 3 k.p.c. Skarbu Państwa - Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zasądzenia kwoty 9 669 302,51 zł. Roszczenie wobec Narodowego Funduszu Zdrowia powód wywodził z nienależytego wykonania zobowiązania z umów o świadczenie usług zdrowotnych, a w stosunku do Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z czynu niedozwolonego, który sprowadzał się do tzw. bezprawia legislacyjnego.
Wyrokiem z dnia 14 października 2004 r. Sąd Okręgowy w Lublinie zasądził od pozwanego Skarbu Państwa reprezentowanego przez Sejm na rzecz powoda kwotę 9 669 302,51 zł, a powództwo wobec Narodowego Funduszu Zdrowia oddalił, ustalając, że z dniem 1 stycznia 2001 r. powodowy Szpital został objęty przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm. - dalej: „u.n.s.k.w.”), której art. 4a spowodował u powoda wzrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia o 203 zł na każdego pracownika w 2001 r., a w 2002 r. o kwotę 313,23 zł. Zmiany legislacyjne spowodowały także konieczność waloryzacji wynagrodzeń w 2003 r. Z art. 4a ust. 1 i 2 u.n.s.k.w. powstały indywidualne roszczenia pracowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej wobec ich pracodawców o wypłatę wyżej wymienionych kwot. Umowy, zawarte przez powoda z poprzednikiem prawnym pozwanego Funduszu, a następnie z Funduszem, nie uwzględniały skutków wejścia w życie wspomnianej regulacji prawnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
