Wyrok SN z dnia 15 września 2005 r. sygn. II KK 15/05
Czyn ciągły został uznany w przepisie art. 12 k.k. jako jeden czyn zabroniony i stanowi z punktu widzenia procesu karnego jednolitą całość. Podstawą odpowiedzialności za ten czyn są wszystkie objęte znamieniem ciągłości zachowania, a granice wyznacza początek pierwszego i zakończenie ostatniego z zachowań, jeśli wszystkie zostały podjęte z góry powziętym zamiarem. Przyjęcie tej konstrukcji "czynu ciągłego" przesądza o konieczności stosowania zasady ne bis in idem procedatur wyrażonej w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.
Z uzasadnienia
Wyrokiem Sądu Rejonowego uznano Andrzeja P. za winnego tego, że w dniu 25 listopada 1999 r. w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wyniku z góry powziętego zamiaru na szkodę E. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem pracowników n/w. banków, w ten sposób, że przedłożył do realizacji sfałszowane czeki z rachunku E.K. (...), przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu kary powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne i za to skazał go z mocy art. 12 k.k. w zw. z 310 § 2 w zb. z art. 286 § 1 k.k. i 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
