Uchwała SN z dnia 6 lipca 2005 r. sygn. III CZP 40/05
Sędzia SN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Gerard Bieniek
Sędzia SN Irena Gromska-Szuster
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Polskiego Kredyt Banku S.A. w W. przeciwko „E.P.” sp. z o.o. w W. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 6 lipca 2005 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka, zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 7 marca 2005 r:
„Czy wystawienie przez wierzyciela faktury za wykonaną usługę jest równoznaczne ze stwierdzeniem wierzytelności pismem w rozumieniu art. 514 k.c.?”
podjął uchwałę:
Stwierdzenie wierzytelności pismem w rozumieniu art. 514 k.c. może nastąpić także w wyniku wystawienia przez wierzyciela dokumentu (np. faktury) potwierdzającego wykonanie zobowiązania i akceptowanego przez dłużnika.
Uzasadnienie
Utrzymując nakaz zapłaty przeciwko pozwanej spółce - „P.P.” (obecnie: „E.P.”), wydany na rzecz powoda - Polskiego Banku Kredytowego S.A. (poprzednia nazwa: „P.B.” SA), Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 28 maja 1998 r. „P.B.” zawarł umowę faktoringu z Zakładami Graficznymi „A.” S.A. (po zmianie nazwy: „D.G.” SA). Na podstawie tej umowy Zakłady miały dokonywać na rzecz Banku przelewu wierzytelności wobec dłużników cedenta. Bank nie żądał od Zakładów odpisu umów, z których mogłyby wynikać wierzytelności objęte przelewem. Pozwana spółka zgodziła się na wystawianie przez wierzyciela faktur bez jej podpisu. W dniu 1 stycznia 1999 r. Zakłady Graficzne zawarły z pozwaną umowę o świadczenie usług drukarskich, w której przewidziano m.in., że wynikające z tej umowy wierzytelności nie będą przedmiotem cesji i nie będą mogły być cedowane bez zgody dłużnika. W grudniu 2000 r. i w styczniu 2001 r. cedent składał faktorowi oferty nabycia wierzytelności i oferty te zostały przyjęte przez Bank. W niniejszym procesie dochodzone są wierzytelności stwierdzone tymi fakturami. Cedent wystawił faktury za usługi i poczynił na nich adnotacje, że należność powinna być zapłacona faktorowi. O każdym przelewie dłużnik był zawiadamiany pismami i na tych pismach podpis swój składała przedstawicielka zatrudniona w pozwanej spółce. Spółka ta nie kwestionowała faktu wykonania dla niej usług drukarskich i ich wartości, nie zapłaciła jednak należności, powołując się na zarzut potrącenia. Wcześniej przez dwa lata płaciła jednak faktorowi należności za usługi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
