Uchwała SN z dnia 21 maja 2004 r. sygn. I KZP 6/04
Art. 323 § 3 zd. 2 k.p.k. ma charakter mieszany: procesowomaterialny, a więc z jednej strony określa tryb postępowania w przedmiocie quasi środka zabezpieczającego w postaci przepadku, z drugiej zaś materialną przesłankę jego stosowania, którą jest „niewykrycie sprawców przestępstwa”. Przewidziana w tym przepisie regulacja nie podlega wyłączeniu spod zastosowania zasady lex mitior agit (w odniesieniu do przestępstw skarbowych wyraża ją art. 2 § 2 k.k.s.).
Przewodniczący: sędzia SN W. Kozielewicz.
Sędziowie SN: E. Gaberle, R. Malarski (sprawozdawca).
Zastępca Prokuratora Generalnego: R. A. Stefański.
Sąd Najwyższy w sprawie Zhorzha I., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w O., postanowieniem z dnia 27 lutego 2004 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:
„Czy sformułowana w art. 323 § 3 zdanie drugie k.p.k. możliwość orzeczenia przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego w przypadku umorzenia postępowania karnego z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa, stanowi uzupełnienie przesłanek wymienionych w art. 100 k.k. oraz art. 43 § 1 k.k.s., a w konsekwencji, czy do przedmiotowego unormowania mają zastosowanie przepisy intertemporalne określone w ustawie Kodeks karny i Kodeks karny skarbowy?”
uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.
UZASADNIENIE
Zagadnienie prawne przedstawione zostało w następującej sytuacji procesowej:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
