Wyrok SN z dnia 18 września 2003 r. sygn. I PK 374/02
Na podstawie § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (jednolity tekst: Dz.U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259 ze zm.) pracodawca mógł wprowadzić jedną - niewliczaną do czasu pracy - przerwę przeznaczoną na spożycie posiłku w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut.
Przewodniczący SSN Andrzej Kijowski
Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Józef Iwulski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2003 r. sprawy z powództwa Adama G. przeciwko E.-T. O. Spółce z o. o. w O. o wynagrodzenie za pracę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 4 czerwca 2002 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Powód Adam G., po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, domagał się zasądzenia od pozwanego E.-T. O. Spółki z o.o. w O. kwoty 33.537,85 zł tytułem wynagrodzenia za godziny nadliczbowe za okres od 2 maja 1997 r. do 4 marca 2000 r., według czasu pracy wynikającego z kart drogowych, w których został zapisany rzeczywisty czas jego pracy.
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie wyrokiem z dnia 30 stycznia 2002 r. [...] zasądził na rzecz powoda kwotę 10.421,60 zł i oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Sąd Okręgowy ustalił, że w okresie objętym pozwem, powód pracował na budowie eksportowej w Rosji jako kierowca. Rozpoczęcie pracy było potwierdzane przez kierownika budowy na kartach drogowych wypełnianych przez powoda. Następnie taka karta była przekazywana do sprawdzenia pod względem formalnym przez majstra i na jej podstawie sporządzano zlecenia robocze, na których zapisywano każdy dzień w zestawieniu miesięcznym. Takie zestawienie było podstawą do sporządzenia miesięcznej karty czasu pracy. Zdaniem powoda, pracownicy pozwanego skreślali mu pod koniec miesiąca część godzin pracy, mimo że były one potwierdzone na kartach drogowych przez kierownika budowy i dlatego nie wypłacono mu wszystkich należności. Sąd pierwszej instancji dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, który dokonał wyliczeń w oparciu o karty drogowe samochodów, miesięczne karty pracy, roczną kartę ewidencji obecności w pracy, miesięczne listy wypłaty wynagrodzenia, umowy i aneksy do umów o pracę oraz angaże i świadectwa pracy. Biegły uwzględnił zarządzenie [...] z dnia 30 sierpnia 1996 r, którym prezes zarządu spółki wprowadził równoważne normy czasu pracy w granicach 10 godzin na dobę. Według biegłego, godziny nadliczbowe wynikają z różnicy między faktycznym czasem pracy powoda wykazanym w kartach drogowych a 42-godzinnym, tygodniowym wymiarem czasu pracy, przy uwzględnieniu niewykorzystanych dni wolnych udzielonych powodowi w zamian za pracę w godzinach nadliczbowych. Biegły wyliczył, że powód przepracował 425 godzin nadliczbowych, za które przysługuje wyrównanie wynagrodzenia w kwocie 10.421,60 zł. Sąd Okręgowy podzielił w całości tę opinię, uznając zastrzeżenia pozwanego za nieistotne. Zastrzeżenia te dotyczyły nieodliczenia godzinnej przerwy na obiad, która przysługiwała pracownikom zgodnie z zarządzeniem prezesa [...] z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie czasu pracy pracowników zatrudnianych na budowach zagranicznych. Sąd nie znalazł podstaw do odliczenia tych przerw, bowiem powód wyjaśnił, że nie wykorzystywał ich na spożycie obiadu. Powód w czasie przerw miał czas wolny i przerwy te zaliczano do czasu pracy, za który wypłacano wynagrodzenie. Sąd Okręgowy podkreślił, że powodowi nie ustalono konkretnych godzin pracy i uznał, że z tych względów brak podstaw do odliczenia 686 godzin przerw obiadowych. Wyliczenie godzin nadliczbowych ma oparcie w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (jednolity tekst: Dz.U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259 ze zm.), obowiązującego do 30 września 1999 r, a także wynika z art. 128, 129 i 134 k.p. w brzmieniu obowiązującym w okresie objętym sporem.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
