Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2003 r. sygn. I CKN 316/01
1. Roszczenie banku o zwrot kwoty wypłaconej w wykonaniu nieważnej gwarancji bankowej (art. 410 k.c.), jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, przedawnia się z upływem trzyletniego terminu (art. 118 k.c.).
2. Bieg przedawnienia roszczenia wynikającego z zobowiązania bezterminowego rozpoczyna się w dniu, w którym świadczenie powinno być spełnione, gdyby wierzyciel wezwał dłużnika do wykonania zobowiązania w najwcześniej możliwym terminie (art. 120 § 1 zdanie drugie w zw. z art. 455 k.c.), niezależnie od świadomości uprawnionego co do przysługiwania mu roszczenia.
Sędzia SN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
Sędzia SN Stanisław Dąbrowski
Sędzia SN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa BIG Banku S.A. w W., obecnie Banku Millennium, S.A. w W. przeciwko Bankowi Handlowemu w W. S.A. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 24 kwietnia 2003 r., kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2000 r.
oddalił kasację i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
BIG Bank, Spółka Akcyjna, którego obecnym następcą prawnym jest Bank Millennium, Spółka Akcyjna, wytoczył w dniu 3 lutego 1998 r. powództwo przeciwko Bankowi Handlowemu, Spółce Akcyjnej o zapłatę 619 385,80 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 9 września 1997 r.
Poprzednik prawny powoda, Łódzki Bank Rozwoju - Spółka Akcyjna, w okresie od czerwca do października 1991 r. oraz powód w okresie od lutego do maja 1994 r. dokonali zapłaty na rzecz pozwanego w wykonaniu gwarancji bankowych udzielonych pozwanemu w dniach 21 lutego 1991 r., 15 kwietnia 1991 r., 21 maja 1991 r. i 31 maja 1991 r. W dniu 24 lipca 1997 r. powód, twierdząc, że wykonane gwarancje były nieważne, zażądał od pozwanego zwrotu wymienionej w pozwie kwoty jako nienależnego świadczenia.
Sąd Apelacyjny nie uwzględnił apelacji strony powodowej od oddalającego powództwo wyroku Sądu Okręgowego z dnia 21 grudnia 1999 r. Podobnie, jak Sąd Okręgowy, uznał za uzasadniony zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego. W ocenie Sądu Apelacyjnego, do dochodzonych roszczeń jako związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej miał zastosowanie trzyletni termin przedawnienia przewidziany w art. 118 k.c. Początek biegu przedawnienia objętych pozwem roszczeń należało określić według art. 120 § 1 zdania drugiego k.c. W myśl tego przepisu, jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. W okolicznościach sprawy uprawniony mógł wezwać pozwanego o zwrot nienależnych świadczeń bezpośrednio po ich spełnieniu, tj. w czerwcu i październiku 1991 r. oraz w lutym i maju 1994 r., czyli przed ponad trzema laty przed dniem wytoczenia powództwa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
