Uchwała SN z dnia 7 sierpnia 2002 r. sygn. III PZP 16/02
Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Jadwiga Skibińska-Adamowicz
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2002 r. sprawy z powództwa Jana Z. przeciwko Ministrowi Finansów, Urzędowi Skarbowemu w D. o przywrócenie do pracy, zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Elblągu z dnia 23 maja 2002 r. [...]
Czy do powołania i odwołania naczelnika urzędu skarbowego w trybie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz.U. Nr 106, poz. 489 ze zm.) mianowanego na to stanowisko na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (tj. Dz.U. Nr 86 z 2001 r., poz. 953 ze zm.) mają zastosowanie przepisy art. 68 oraz art. 70 § 1 i 3 w zw. z art. 52 kp dotyczące nawiązania i rozwiązania stosunku pracy ?
podjął uchwałę:
Do powołania i odwołania naczelnika urzędu skarbowego na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz.U. Nr 106, poz. 489 ze zm.), mianowanego na to stanowisko na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.; obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953) w związku z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511 ze zm.), nie mają zastosowania art. 68 i 70 KP.
Uzasadnienie
Powód Jan Z. wniósł o przywrócenie go do pracy w Urzędzie Skarbowym w D. na warunkach określonych aktem mianowania z dnia 1 września 1991 r. na stanowisko naczelnika tego Urzędu. Pozwany Urząd Skarbowy w D. oraz wezwany przez Sąd Rejonowy do udziału w sprawie Minister Finansów wnieśli o oddalenie powództwa.
Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2001 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Działdowie oddalił powództwo. Sąd ustalił, że powód aktem z dnia 1 maja 1983 r. został mianowany na podstawie art. 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214zezm.; obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953) na stanowisko starszego specjalisty w Izbie Skarbowej w C. Na podstawie tego samego przepisu aktem z dnia 1 września 1991 r. Minister Finansów mianował powoda na stanowisko naczelnika Urzędu Skarbowego w D. W dniu 7 marca 2001 r. powód otrzymał pismo Ministra Finansów o odwołaniu go ze tego stanowiska bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, polegającego na przebywaniu w miejscu pracy w dniu 1 marca 2001 r. w stanie nietrzeźwości. Sąd Rejonowy wywiódł, że na mocy art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.) powód stał się członkiem korpusu służby cywilnej i podlega rygorom określonym w tej ustawie. Ustawa w art. 67 określa szereg obowiązków, którym musi sprostać członek elitarnej formacji urzędników państwowych. Sąd Rejonowy ocenił, że powód dopuścił się zachowań zarzuconych mu w piśmie o rozwiązaniu stosunku pracy, gdyż przebywając w miejscu publicznym w godzinach pracy w stanie po użyciu alkoholu i publicznie spożywając alkohol, w sposób uchybił godności członka korpusu służby cywilnej. Stosunek pracy z powodem został w ocenie Sądu pierwszej instancji prawidłowo rozwiązany na mocy powołanych w piśmie Ministra Finansów przepisów, w szczególności art. 52 § 1 pkt 1 KP, ze skutkiem wynikającym z art. 70 § 3 KP. Zaznaczyć należy, że w uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy nie analizował charakteru stosunku pracy powoda, choć w toku postępowania uznał, że był to stosunek pracy z mianowania, a nie na podstawie powołania. W związku z tym Sąd Rejonowy wydał postanowienie z dnia 1 sierpnia 2001 r., w którym uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu (postanowienie to zostało uchylone postanowieniem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 29 października 2001 r. [...]).Rozpoznając apelację powoda Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Elblągu powziął poważną wątpliwość zawartą w treści przedstawionego zagadnienia prawnego. Strony w toku postępowania czyniły rozważania dotyczące statusu pracowniczego powoda jako naczelnika Urzędu Skarbowego, który został na to stanowisko mianowany w poprzednim stanie prawnym. Również w ocenie Sądu Okręgowego wyjaśnienie tego zagadnienia ma kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Przecząca odpowiedź na przedstawione zagadnienie prawne będzie powodować ocenę, że dokonane przez Ministra Finansów odwołanie jest prawnie wadliwe. Dyscyplinarne zwolnienie członka korpusu służby cywilnej oraz urzędnika mianowanego może nastąpić bowiem wyłącznie w drodze postępowania dyscyplinarnego, z wyłączeniem trybu określonego w art. 52 KP Sąd Rejonowy przyjął, iż wskazanie w ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz.U. Nr 106, poz. 489 ze zm.), że Minister Finansów powołuje i odwołuje naczelnika urzędu skarbowego na wniosek dyrektora izby skarbowej, powoduje uznanie każdego stosunku pracy naczelnika urzędu skarbowego jako stosunku pracy z powołania. W ocenie Sądu Okręgowego wniosek taki nie jest wcale oczywisty, biorąc pod uwagę tak okoliczności historyczne, w jakich powód rozpoczął pracę na tym stanowisku, jak też obecny stan prawny.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
