Wyrok SN z dnia 6 listopada 2001 r. sygn. I PKN 449/00
Pracodawca, który jest przedsiębiorcą, powinien organizować swą działalność gospodarczą, biorąc pod uwagę nieuchronność nieobecności pracowników, spowodowanych chorobami, urlopami i innymi usprawiedliwionymi przyczynami. Wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na nieobecności pracownika spowodowane chorobą może być uznane za uzasadnione tylko wówczas, gdy pracodawca wykaże ich związek z naruszeniem jego istotnych interesów.
Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Katarzyna Gonera.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2001 r. sprawy z powództwa Stanisława B., Ryszarda K. i Franciszka W. przeciwko „E.-P.” Sp. z o.o. w Ś.G. o uznanie wypowiedzenia umów o pracę za bezskuteczne, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Radomiu z dnia 13 stycznia 2000 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Kozienicach wyrokiem z dnia 16 listopada 1999 r. oddalił powództwa Stanisława B., Ryszarda K., Ryszarda M. i Franciszka W. przeciwko „E.-P.” - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o uznanie za bezskuteczne wypowiedzeń umów o pracę, a w stosunku do piątego powoda, Zbigniewa S., umorzył postępowanie.
Sąd ten ustalił, że czterej powodowie, co do których rozpoznał sprawę merytorycznie, byli zatrudnieni u strony pozwanej na stanowiskach monterów. Od 1 września 1993 r. wprowadzono u strony pozwanej nową metodę oceniania pracowników, która polega na przyznawaniu przez kierowników jednostek organizacyjnych Spółki punktów składających się ogólną ocenę pracownika w zakresie kwalifikacji, przydatności zawodowej, wydajności pracy, zaangażowania i dyspozycyjności, współpracy w zespole oraz dyscypliny pracy i absencji chorobowej. Pracownik mógł uzyskać w wyniku tej oceny maksymalnie 50 punktów. Według ocen dokonanych na 20 listopada 1998 r. i 5 lipca 1999 r. powodowie uzyskali następującą liczbę punktów: Franciszek W. - 31 i 30, Ryszard K. - 33 i 30, Stanisław B. - 41 i Ryszard M. - 32 i 30. Powodom zarzucono „relatywnie wysoką” absencję chorobową. W pierwszym półroczu 1999 r. u Stanisława B. wynosiła ona 51,1 %, u Ryszarda M. - 24,4%, zaś w 1997 r. u Franciszka W. - 19,8%. Wskaźnik absencji Stanisława B. był wysoki również we wcześniejszych latach, wynosił w 1995 r. 55,5%, a w 1996 r. 21,7%. Średnia absencja chorobowa w Spółce w latach 1998 - 1999 wynosiła 10 - 8 %. Z powodu wysokiej absencji powodów i innych pracowników pozwany pracodawca musiał doraźnie zatrudniać osoby na podstawie umów zlecenia oraz dodatkowych pracowników na podstawie umów na czas określony, co znacznie zwiększało koszty jego działalności. Już w listopadzie 1997 r. Spółka zamierzała rozwiązać umowy o pracę z Ryszardem M. i Ryszardem K., jednakże zostali oni „wybronieni” przez związki zawodowe. Mimo to wkrótce potem odmówili wyjazdu na delegację do T., usprawiedliwiając swą nieobecność zaświadczeniami lekarskimi. Oceniając, że wysoka absencja chorobowa pracowników powoduje zwiększenie kosztów działalności, trudności organizacyjne, a także pomniejsza dyspozycyjność jednostki produkcyjnej i uniemożliwia osiągnięcie zakładanych wyników „terminowo-ekonomicznych”, zaś niska przydatność ustalona na podstawie ocen pracowników uniemożliwia prowadzenie skutecznej i konkurencyjnej działalności produkcyjno-ekonomicznej, pozwany pracodawca wypowiedział powodom umowy o pracę, z tym że w stosunku do Ryszarda K. nie wskazał jako przyczyny wypowiedzenia wysokiej absencji chorobowej. Pisma zawierające oświadczenia o wypowiedzeniu wręczył powodom kierownik budowy Kazimierz P., Ryszardowi M. 27 sierpnia 1999 r., Franciszkowi W. i Ryszardowi K. 26 sierpnia 1999 r., a Stanisławowi B. 31 sierpnia 1999 r. Powodowie zapoznali się z treścią pism wraz z pouczeniem o prawie odwołania się, lecz odmówili ich przyjęcia i podpisania. Odwołania wnieśli do Sądu 6 września wnosząc jednocześnie, poza Stanisławem B., który zachował termin, o przywrócenie uchybionego terminu. Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do przywrócenia terminu, gdyż nieprzekonujące jest jego zdaniem twierdzenie, że mogli oni zrozumieć pouczenie o treści „od rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem służy Panu prawo wniesienia odwołania w terminie 7 dni do Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Kozienicach” jako możliwość odwołania w terminie 7 dni licząc od 30 listopada 1999 r. (upływu okresu wypowiedzenia). Niezależnie od tego Sąd poddał merytorycznej ocenie zasadność wypowiedzeń i uznał, że „wiarygodne i przekonujące” są zarzuty strony pozwanej dotyczące wysokiej absencji części powodów oraz niskiej przydatności dla Spółki ich wszystkich. Wysoka absencja chorobowa pracowników, między innymi powodów, podwyższała koszty działalności Spółki i źle wpływała na jej kondycję i konkurencyjność na rynku. Kierownik budowy przyznając powodom około 30 punktów na 50 możliwych zaliczył ich do średnich pracowników. Pozwany pracodawca nie jest jednakże usatysfakcjonowany świadczeniem pracy na „średnim” poziomie i dlatego uznanie takich pracowników za nisko przydatnych dla pracodawcy jest zdaniem Sądu uzasadnione.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
