Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2001 r., sygn. II UKN 435/00

Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym na podstawie art. 442 § 1 zdanie drugie KC przedawnia się z upływem lat dzie­sięciu od dnia zdarzenia wyrządzającego szkodę, chociażby poszkodowany dowiedział się o szkodzie tuż przed upływem tego terminu.

Przewodniczący SSN Krystyna Bednarczyk, Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2001 r. sprawy z po­wództwa Bronisława M. przeciwko Fabryce Wyrobów Frotowych i Kocowych „Z.” Spółce Akcyjnej w Z.W. o rentę wyrównawczą i odprawę rentową, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 7 marca 2000 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Zduńskiej Woli wyrokiem z dnia 1 grudnia 1999 r. zasądził od pozwanej na rzecz Bronisława M. kwotę 7.269,99 zł tytułem renty wy­równawczej za okres od listopada 1994 r. do lipca 1997 r. z ustawowymi odsetkami i oddalił żądanie zapłaty renty wyrównawczej za dalszy okres oraz żądanie zasądze­nia odprawy rentowej.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że w dniu 13 lutego 1970 r. powód uległ wypad­kowi w pracy, w którego wyniku doznał złamania kompresyjnego trzonów piersio­wych TK 11 i TK 12. Powyższe skutki wypadku były przyczyną zaliczenia go do II grupy inwalidów, a następnie od stycznia 1973 r. do III grupy inwalidów. Od dnia 2 października 1973 r. powód podjął ponownie pracę w pozwanej Fabryce na stanowi­sku robotnika transportu wewnętrznego, faktycznie zaś zajmował się roznoszeniem korespondencji w zakładzie pracy. W 1992 r. w związku z nawrotem dolegliwości bólowych kręgosłupa powód wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu renty inwalidz­kiej. Orzeczeniem KIZ z dnia 30 grudnia 1992 r. został zaliczony do III grupy inwali­dów z uwagi na uraz odnóżka piersiowego kręgosłupa, którego doznał podczas wy­padku przy pracy z dnia 13 lutego 1970 r., natomiast renta inwalidzka została mu przyznana od dnia 27 października 1992 r. W okresach od 1 do 23 lipca 1993 r. oraz od 23 grudnia 1993 r. do 24 października 1994 r. powód korzystał ze zwolnienia le­karskiego i pobierał zasiłek chorobowy. Po powrocie do pracy złożył pracodawcy propozycję rozwiązania stosunku pracy. Pozwana Fabryka wyraziła na to zgodę, wo­bec czego w dniu 3 listopada 1994 r. doszło do rozwiązania umowy o pracę. Od tej pory powód utrzymywał się z renty inwalidzkiej. Od lipca 1997 r. pobiera emeryturę. Sąd Rejonowy ustalił ponadto, że wysokość tej renty była niższa od wynagrodzenia za pracę pobieranego przez pracowników zatrudnionych w pozwanej Fabryce na takich stanowiskach, na jakim pracował powód.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się