Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2001 r. sygn. IV CKN 1469/00
W sprawie o naprawienie szkody wyrządzonej przez małoletniego sprawcę, który w chwili popełnienia czynu niedozwolonego miał ukończone 13 lat, na stronie powodowej ciąży dowód dojrzałości umysłowej sprawcy, pozwalającej na przypisanie mu winy.
Przewodniczący: Sędzia SN Antoni Górski
Sędziowie SN: Helena Ciepła, Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2001 r. na rozprawie sprawy z powództwa Kamili S. przeciwko Radosławowi K. o zapłatę i ustalenie, na skutek kasacji pozwanego Radosława K. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 25 listopada 1999 r.,
oddalił kasację i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sprawa wiąże się z tragicznym wypadkiem, jaki się wydarzył dnia 18 listopada 1994 r. w Elblągu. Mający wówczas 13 lat i 6 dni Radosław K., bawiąc się z dwoma kolegami w miejscu publicznym, wystrzelił petardę, która ugodziła przechodzącą obok jego rówieśnicę Kamilę S. w lewe oko, powodując częściową utratę wzroku.
Poszkodowana pozwała sprawcę wypadku i jego rodziców Reginę i Wojciecha K. Zażądała ustalenia odpowiedzialności pozwanych na przyszłość oraz zasądzenia solidarnie od sprawcy i jego rodziców renty w wysokości po 400 zł miesięcznie oraz jednorazowo kwoty 50 000 zł tytułem naprawienia szkody tak majątkowej i niemajątkowej, w postaci cierpień fizycznych i psychicznych.
Sąd Okręgowy w Elblągu wyrokiem z dnia 18 lutego 1999 r. oddalił powództwo wobec rodziców sprawcy, natomiast w stosunku do sprawcy uwzględnił częściowo. Ustalił jego odpowiedzialność za skutki wypadku mogące wystąpić u poszkodowanej w przyszłości, zasądził na rzecz powódki rentę tymczasową w kwocie 300 zł miesięcznie oraz kwotę 40 000 zł tytułem odszkodowania. Sąd Okręgowy stwierdził, że Radosław K., ze względu na wiek - ukończone 13 lat w czasie wypadku - może, wnioskując a z art. 426 k.c., odpowiadać za szkodę na zasadzie winy. Fakt, że po dwukrotnym upadku ogni obok poszkodowanej nie zaniechał zabawy, uzasadnia przypisanie mu lekkomyślności. Sąd Okręgowy ustalił ponadto, że powódka była przez 3 lata poddawana leczeniu, wielokrotnie operowana, a obecnie jest sceptycznie nastawiona do kolejnych operacji, popada w stany rezygnacji, czuje się niepełnowartościowa. Jako podstawę prawną zasądzonego odszkodowania w kwocie 40 000 zł Sąd Okręgowy wskazał art. 444 § 1 k.c. w związku z art. 415 k.c. Ustalając to odszkodowanie, uwzględnił koszty leczenia, procentowy uszczerbek na zdrowiu powódki (45%) oraz wysokość kwoty jednorazowego odszkodowania za każdy procent uszczerbku na zdrowiu (294,50 zł), określonej w obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie podwyższenia kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, (M.P. Nr 44, poz. 619). Sąd Okręgowy stwierdził ponadto, że wobec niemożności ścisłego ustalenia wysokości szkody, za odpowiednie należy uznać odszkodowanie wyrażające się zasądzoną kwotą 40 000 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
