Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 21 grudnia 1999 r., sygn. I KZP 44/99
Przewidziane w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. 1997 r. Nr 114 poz. 738 ze zm.) uchylenie karalności osoby korzystającej ze statusu świadka koronnego za przestępstwo określone w art. 1 ust. 2 tej ustawy (tj. art. 258 § 1 lub 2 kk) obejmuje tylko sam udział w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Generalnego z dnia 5 października 1999 r., złożonego na podstawie art. 13 pkt 3 w zw. z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Tekst jednolity: Dz. U. 1994 r. Nr 13 poz. 48 ze zm.), o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych budzących wątpliwości w praktyce, a mianowicie:
„Czy osoba, korzystająca ze statusu świadka koronnego, nie podlega karze – na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. 1997 r. Nr 114 poz. 738) – za ujawnione przez siebie przestępstwa popełnione w ramach jej udziału w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw (art. 258 kk), o której istnieniu poinformował organ prowadzący postępowanie karne, a nie należące do katalogu przestępstw określonych w art. 1 ust. 1 tejże ustawy?” – uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
