Wyrok SN z dnia 22 kwietnia 1999 r. sygn. III RN 184/98
Wina (zmowa) kontrahentów nie jest konieczną przesłanką do określenia podatku na podstawie przeciętnych cen w danej miejscowości w dniu wykonywania świadczenia, a nie według zaniżonych cen wskazywanych przez kontrahentów (art. 11 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w 1994 r.).
Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski (autor uzasadnienia)
Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 1999 r. sprawy ze skargi K.J.S. Polska Spółki z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w B.-B. z dnia 20 maja 1997 r. [...] w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia do 30 listopada 1994 r., na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 4 marca 1998 r. [...]
oddalił rewizję nadzwyczajną.
Uzasadnienie
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 4 marca 1998 r. [...], w sprawie ze skargi K.J.S. Polska Sp. z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w B.-B. z dnia 20 maja 1997 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od dnia 1 stycznia do 30 listopada 1994 r. Zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił rażące naruszenie art. 11 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) oraz przepisów postępowania (art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 KPA). Zdaniem Rzecznika, Naczelny Sąd Administracyjny, a uprzednio orga-ny podatkowe, dokonały błędnej wykładni art. 11 ust. 3 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez przyjęcie, że skoro dwie osoby pełniły jednocześnie funkcje zarządzające w Zakładach Przemysłu Cukierniczego „O.” SA w C. oraz skarżącej Spółki, to między tymi podmiotami zachodził związek uzasadniający opodatkowanie sprzedaży towarów przez „O.” na rzecz skarżącej Spółki według przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w dniu wykonania świadczenia, a nie faktycznych cen sprzedaży, niższych od 25 do 39% od cen przeciętnych. Podniesiono w rewizji nadzwyczajnej, iż zasadą jest opodatkowanie rzeczywistych dochodów, a opodatkowanie dochodów szacunkowych jest wyjątkiem mogącym mieć zastosowanie tylko w niewątpliwych przypadkach. Zdaniem Rzecznika sprzedawanie przez „O.” towarów na rzecz skarżącej Spółki po niższej cenie nie wynikało z zamiaru ominięcia prawa podatkowego, lecz było spowodowane innymi korzyściami uzyskiwanymi przez „O.” z kontaktów handlowych z tak renomowaną firmą, co w szczególności dotyczy usług marketingowych. Okoliczności te nie zostały należycie wyjaśnione, co narusza wskazane w rewizji nadzwyczajnej przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
