Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 30 września 1998 r., sygn. I KZP 3/98
Czek może być przedmiotem przestępstw określonych w art. 227 § 1 i 2 kk z 1969 r. (w brzmieniu wprowadzonym przez art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego – Dz. U. 1994 r. Nr 126 poz. 615) – obecnie art. 310 § 1 i 2 kk – jako „środek płatniczy” albo „dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej”, w zależności od nadanej mu treści i funkcji.
„Dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej” może być przedmiotem wskazanych wyżej przestępstw, jeżeli jest papierem wartościowym w rozumieniu właściwych przepisów prawa.
Sąd Najwyższy w sprawie Ryszarda Ż., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 d.kpk, przez Sąd Wojewódzki w Elblągu, postanowieniem z dnia 22 stycznia 1998 r., do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu, a przez skład trzech sędziów tego Sądu na podstawie art. 390 § 2 d.kpk – postanowieniem z dnia 23 kwietnia 1998 r. – powiększonemu składowi Sądu Najwyższego zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:
„Czy czek w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo czekowe (Dz. U. 1936 r. Nr 37 poz. 283 z późn. zm.) może być przedmiotem przestępstwa określonego w art. 227 kk (ustawa z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego – Dz. U. 1994 r. Nr 126 poz. 615), czy też przestępstwa określonego w art. 265 kk?”
- uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.
Uzasadnienie
Przedstawione Sądowi Najwyższemu na podstawie art. 390 § 1 kpk z 1969 r. zagadnienie prawne jest wyrazem wątpliwości Sądu Wojewódzkiego, powstałych w związku z koniecznością dokonania prawnej oceny czynu, wynikającą z potrzeby rozstrzygnięcia w przedmiocie właściwości rzeczowej.
Prokurator Rejonowy oskarżył Ryszarda Ż. o to, że: „...po uprzednim podrobieniu podpisu właściciela rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Państwowy” na wydanym przez ten Bank blankiecie czeku, usiłował zrealizować ten czek w kasie urzędu pocztowego, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął wobec zakwestionowania czeku przez pracownika tego urzędu. Oskarżyciel publiczny, uznając, że czyn ten stanowi przestępstwo określone w art. 11 § 1 kk w zw. z art. 199 § 1 kk i art. 265 § 1 kk w zw. z art. 10 § 2 kk z 1969 r. wniósł akt oskarżenia do Sądu Rejonowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
