Wyrok SN z dnia 7 maja 1998 r. sygn. I PKN 73/98
Przepis zakładowego układu zbiorowego pracy stanowiący, że wynagrodzenie będzie obliczane na podstawie stawki nie niższej od 50% najniższego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, uprawnia pracowników do dochodzenia roszczeń o wyrównanie wynagrodzeń, ale tylko wówczas, gdy podstawa ich obliczania została ustalona na niższym poziomie.
Przewodniczący SSN: Józef Iwulski (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 1998 r. sprawy z powództwa Anny K. przeciwko „H.” Sp. z o.o. w likwidacji w W., Oddział Spółki - Zakład Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego w R. i „H.” Holding SA w P. O/Zakład Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego w R. o wynagrodzenie, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 4 listopada 1997 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Powódka Anna K. wniosła o zasądzenie od Spółki z o.o. „H.”-Oddział-Zakład Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego w R. wyrównania wynagrodzenia (zasadniczego, dodatku brygadzistowskiego i dodatku za pracę w warunkach szkodliwych), twierdząc, że było ono wyliczane od zaniżonej podstawy.
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Puławach, wyrokiem z dnia 21 października 1997 r. [...] zasądził na rzecz powódki kwotę 9 305,81 zł. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona od 1977 r. Wynagrodzenie za pracę wypłacane było powódce według Porozumienia o wprowadzeniu Zakładowego Systemu Wynagradzania, zawartego w dniu 25 września 1984 r. Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 547), tj. z dniem 26 listopada 1994 r., Porozumienie to, wraz z protokołem dodatkowym nr 11 podpisanym 25 listopada 1994 r., przekształciło się w Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy i zostało w dniu 10 lutego 1995 r. wpisane do rejestru układów zbiorowych prowadzonego przez Okręgowego Inspektora Pracy w L. Po 1 grudnia 1994 r. zostało zawartych kolejnych 11 protokołów dodatkowych do Zakładowego Układu Zbiorowego, które zostały wspólnie wpisane do rejestru Inspektora Pracy dopiero w dniu 9 czerwca 1997 r. System wynagradzania oparty był na stawce wyjściowej. W okresie od grudnia 1994 r. wynosiła ona 50% najniższego wynagrodzenia ustalanego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej i w tej wysokości była kwotowo ustalana w kolejnych protokołach dodatkowych. Przed grudniem 1994 r. stawka wyjściowa była również ustalona w proporcji do najniższego wynagrodzenia, ale była niższa niż 50%. Zgodnie z § 3 pkt 4 Porozumienia (Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy), ilekroć jest w nim mowa o najniższym wynagrodzeniu, rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy. Pracownikom przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie dodatkowe i świadczenia związane z pracą (§ 7 Porozumienia). Do wynagrodzeń dodatkowych należały między innymi dodatki funkcyjne, dodatki brygadzistowskie i dodatek za pracę w warunkach szkodliwych (§ 10 Porozumienia). Zgodnie z § 6 ust. 6 Zakładowego Systemu Wynagradzania stanowiącego załącznik do Porozumienia w jego wersji pierwotnej od dnia 1 stycznia 1991 r. zakłady w zależności od sytuacji finansowo-ekonomicznej przyjmowały za podstawę naliczania wysokości składników wynagrodzenia oraz innych świadczeń naliczanych w relacji do najniższego wynagrodzenia, dowolną podstawę ustaloną w drodze porozumienia między dyrektorem, a organizacjami związkowymi. Protokołem dodatkowym nr 11 z dnia 25 listopada 1994 r. dodano do tej treści przepisu zdanie końcowe ustalające, że od dnia 1 grudnia 1994 r. kwota podstawy naliczania wysokości składników wynagradzania nie może być niższa niż 50% najniższego wynagrodzenia określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy. Zgodnie z § 11 ust. 1 części III Zakładowego Systemu Wynagradzania (Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy) dodatki funkcyjne były obliczane w odpowiednim procencie najniższego wynagrodzenia. Jednakże najniższa miesięczna stawka dodatku funkcyjnego nie mogła być niższa niż 10% najniższego wynagrodzenia. Miesięczna stawka dodatku brygadzistowskiego oraz stawka godzinowa dodatku za pracę w warunkach szkodliwych również były ustalane w odpowiednim procencie do najniższego wynagrodzenia (§ 12 ust. 6 i § 14 ust. 1 części III Zakładowego Systemu Wynagradzania).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
