Forma zawarcia umowy o pracę
Wyrok SN z dnia 5 września 1997 r. sygn. I PKN 250/97
Jeżeli strony w umowie o pracę zastrzegły, iż jej zmiana lub uzupełnienie wymagają dla swej skuteczności formy pisemnej, to dokonanie takiej zmiany (uzupełnienia) możliwe jest tylko przy zachowaniu zastrzeżonej formy (art. 76 KC w związku z art. 300 KP).
Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Jadwiga Skibińska-Adamowicz.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 września 1997 r. sprawy z powództwa Piotra P. przeciwko "R.R." Sp. z o.o. w W.-Oddziałowi wŁ. o wypłatę wynagrodzenia, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 26 marca 1997 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Powód Piotr P. wniósł kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 1997 r. [...], którym Sąd ten częściowo zmienił wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 9 grudnia 1996 r. [...]. Sąd pierwszej instancji zasądził od "R.R." Spółka z o.o. wŁ. na rzecz powoda wynagrodzenie za okres od 1 października 1992 r. do końca grudnia 1992 r. (po 5.000 zł za każdy miesiąc), natomiast w pozostałym zakresie - dotyczącym wyrównania jego wynagrodzenia (z uwagi na jednostronne jego obniżenie przez pracodawcę o kwotę 1.600 zł miesięcznie) za okres od 1 stycznia 1993 r. do 31 grudnia 1994 r. - powództwo Piotra P. zostało oddalone. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że w następstwie apelacji strony pozwanej oddalił jego powództwo w części, w jakiej zostało ono uwzględnione przez Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, a to oznacza, że żądania powoda w całości uznane zostały za bezzasadne (oddalone).
Wyrokowi Sądu Apelacyjnego postawiono w kasacji zarzuty naruszenia zarówno prawa materialnego, jak i przepisów postępowania. Wskazano w niej, że doszło do naruszenia przepisu art. 80 KP (w kasacji pisze się "prawa pracy"), ponieważ powodowi nie wypłacono wynagrodzenia za pracę w okresie od września do grudnia 1992 r. oraz części wynagrodzenia za cały 1993 r., w następstwie jego obniżenia o kwotę 1.600 zł miesięcznie. Zarzut dotyczy także naruszenia art. 81 KP. przez błędną jego wykładnię, na skutek uznania przez Sąd Apelacyjny, iż w 1992 r. powód nie wykonywał pracy. Ponadto kasacja zarzuca oparcie wyroku na błędnej wykładni art. 87 KP, niewłaściwe zastosowanie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 25, poz. 197 ze zm.), a także art. 48 § 1 i art. 50 ustawy karno-skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (jednolity tekst: Dz. U. z 1984 r., Nr 22, poz. 103 ze zm.), "przez pominięcie tych przepisów". W płaszczyźnie prawa procesowego postawiony został zarzut naruszenia art. 328 § 2 KPC i art. 233 § 1 KPC. W tym zakresie w uzasadnieniu kasacji podnosi się między innymi, że istnieją sprzeczności w wywodach Sądu Apelacyjnego, który z jednej strony przyjmuje, iż spółka, w której powód został zatrudniony w okresie od 1 września 1992 r. do 31 grudnia 1992 r. nie prowadziła żadnej działalności i dlatego powód nie mógł na jej rzecz wykonywać obowiązków wynikających z umowy o pracę [...], a jednocześnie, z drugiej strony, Sąd ten uważa, że do końca 1992 r. w spółce tej zatrudnionych było kilka osób na umowie zlecenia [...].
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
