Uchwała SN z dnia 28 lipca 1994 r., sygn. I KZP 17/94
W przypadku śmierci osoby uprawnionej – na podstawie art. 8 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) – do wystąpienia, w miejsce osoby represjonowanej, z żądaniem odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, uprawnienie to nie przechodzi z kolei na jej następców prawnych.
Sąd Najwyższy w sprawie Witolda S., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu, postanowieniem z dnia 12 kwietnia 1994 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni:
„Czy w przypadku śmierci osoby uprawnionej – na podstawie art. 8 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) – do wystąpienia, w miejsce zmarłej osoby represjonowanej, z żądaniem odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, uprawnienie to przechodzi na jej następców prawnych, a jeżeli tak, czy w każdej sytuacji, niezależnie od daty śmierci osoby uprawnionej (małżonka, dzieci, rodziców), czy też przejście to jest uzależnione od zgłoszenia za życia przez tę osobę żądania odszkodowania i zadośćuczynienia?”
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
