Uchwała SN z dnia 24 lutego 1994 r. sygn. I PZP 63/93
Przewodniczący: Sędzia SN Teresa Flemming-Kulesza
Sędziowie SN: Józef Iwulski (współsprawozdawca), Adam Józefowicz, Maria Mańkowska, Walery Masewicz, Walerian Sanetra (sprawozdawca), Stefania Szymańska
Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Stefana Trautsolta, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 lutego 1994 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące zagadnienie prawne:
„Czy ma prawo do nagrody z zakładowego funduszu nagród b. sędzia, który zrzekł się stanowiska sędziego i został odwołany z tego stanowiska przez Prezydenta R.P., po przepracowaniu w charakterze sędziego co najmniej 6 miesięcy w roku kalendarzowym, za który rozdzielono nagrody?”
podjął następującą uchwałę:
Sędziemu, który zrzekł się swojego stanowiska i został odwołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej po przepracowaniu w ciągu roku co najmniej 6 miesięcy, nie przysługuje nagroda z zakładowego funduszu nagród, chyba że zachodzą okoliczności określone w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 17 lutego 1986 r. w sprawie określenia przypadków i warunków, w których pracownik nabywa prawo do rocznej nagrody z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi mimo nieprzepracowania w jednym zakładzie pracy całego roku (Dz. U. Nr 5, poz. 30).
Uzasadnienie
Zagadnienie prawne przedstawione przez Rzecznika Praw Obywatelskich zrodziło się w związku z odmową przez prezesa sądu rejonowego wypłacenia nagrody z zakładowego funduszu nagród (za 1992 r.), proporcjonalnie do przepracowanego okresu, sędziemu, którego stosunek służbowy rozwiązał się w wyniku zrzeczenia się przez niego stanowiska i odwołania go w następstwie tego przez Prezydenta, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa. Podstawą odmowy było uznanie, że rozwiązanie stosunku służbowego w następstwie zrzeczenia się stanowiska należy traktować tak, jak wypowiedzenie umowy o pracę dokonane przez pracownika.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
