Wyrok SN z dnia 23 marca 1990 r., sygn. IV KR 39/90
Uwzględnienie powództwa cywilnego z art. 448 k.c. jest możliwe tylko wtedy, gdy wysokość orzeczonej nawiązki lub górna granica tej nawiązki nie wyczerpuje pojęcia „odpowiedniej sumy pieniężnej” tego roszczenia.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 23 marca 1990 r. sprawy Tadeusza G., oskarżonego z art. 210 § 2 i art. 210 § 1 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Wojewódzkiego w K. z dnia 6 grudnia 1989 r.; I. zaskarżony wyrok zmienił w orzeczeniu o karze łącznej pozbawienia wolności w ten sposób, że podwyższył tę karę do 7 lat; II. w pozostałej zaskarżonej części tenże wyrok utrzymał w mocy (...).
Uzasadnienie
Sąd Wojewódzki w K., po rozpoznaniu sprawy Tadeusza G., oskarżonego o to, że:
I. 8.VIII.1989 r. w K., używając niebezpiecznego narzędzia w postaci noża oraz działając wspólnie z nieustalonym mężczyzną, pobił rękami po twarzy oraz okaleczył Jana S., powodując u niego obrażenia ciała w postaci linijnego otarcia naskórka okolicy kąta żuchwy o długości około 4 cm po stronie lewej, skutkujące rozstrój zdrowia na okres poniżej siedmiu dni, doprowadzając go do stanu bezbronności, po czym zabrał w celu przywłaszczenia na jego szkodę kurtkę wraz z pieniędzmi, okularami i zegarek naręczny, łącznej wartości około 200.000 zł, tj. o przestępstwo określone w art. 210 § 2 k.k. i art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 10 § 2 k.k.;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
