Uchwała SN z dnia 11 października 1990 r., sygn. III CZP 58/90
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Heleny P. przeciwko Jolancie B. o eksmisję po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Lublinie, postanowieniem z dnia 20 kwietnia 1990 r. I Cr 266/90 – do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:
„Czy dzierżawcy, który wszedł w posiadanie nieruchomości i poczynił na nią nakłady przed zawarciem umowy dzierżawy, przysługuje prawo zatrzymania w sprawie o eksmisję, czy też jego stosowanie jest wyłączone z mocy art. 461 § 2 k.c.? ”
podjął następującą uchwałę:
Cena nabycia nie jest nakładem na rzecz w rozumieniu art. 461 § 1 k.c.
Uzasadnienie
Zagadnienie prawne przedstawione w pytaniu Sądu Wojewódzkiego w Lublinie powstało na tle następującego stanu faktycznego:
Poprzedniczka prawna powódki otrzymała podczas scalania gruntów dokonywanego w latach 1929-1931 siedlisko poszerzone o pas gruntu z domem, posiadany dotychczas przez innego rolnika. Niezależnie od tytułu do nieruchomości wywodzącego się ze scalenia, co nie było sporne, ta sama osoba uzyskała akt własności ziemi wydany na podstawie przepisów ustawy z 26.X.1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Pozwana jest prawnuczką Zofii Mr., która po scaleniu kupiła dom znajdujący się na pasie gruntu przyznanym Zofii Ma. – poprzedniczce powódki oraz wydzierżawiła od Zofii Ma. grunt zajęty pod budynkiem wraz z jego bezpośrednim otoczeniem. Posiadanie kupionego domu oraz dzierżawionego placu pod budynkiem i wokół budynku było przekazywane w ramach spadku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
