Wyrok NSA z dnia 9 maja 2023 r., sygn. II OSK 1333/20
Budowlane prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. WSA Anna Szymańska (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 marca 2020 r. sygn. akt II SA/Sz 947/19 w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 7 sierpnia 2019 r. nr SKO.4159.1532.2019 w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej: "WSA w Szczecinie", "Sąd I instancji", "Sąd wojewódzki") wyrokiem z 5 marca 2020 r. sygn. akt II SA/Sz 947/19 oddalił skargę M.P. (dalej: "skarżący", "strona") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie (dalej: "SKO", "organ odwoławczy", "organ II instancji") z 7 sierpnia 2019 r., znak: SKO.4159.1532.2019 w przedmiocie warunków zabudowy.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wójt Gminy [...] (dalej: "Wójt", "organ I instancji") decyzją z 31 maja 2019r. nr 102/2019 wydaną na podstawie art. 104 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), dalej: "k.p.a." w zw. z art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 61 i art. 64 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm.), dalej: "u.p.z.p." odmówił ustalenia na rzecz M.P. warunków zabudowy, dla inwestycji polegającej na legalizacji samowoli budowlanej dla istniejącej zabudowy: budynku rekreacji wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną położonej na działce nr [...] w obrębie [...], gmina [...]. Organ I instancji wskazał, że inwestycja nie spełnia wymagań wynikających z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p., bowiem żadna działka znajdująca się w obszarze analizy i dostępna jednocześnie z tej samej drogi publicznej nie jest zabudowana legalnie wybudowanym budynkiem, co uniemożliwia określenie wymagań dla inwestycji w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu. Wszystkie budynki ujawnione w obszarze analizowanym są samowolami budowlanymi. W wyniku wniesionego odwołania, SKO decyzją z 7 sierpnia 2019 r, znak: SKO.4159.1532.2019 na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 59-64 w zw. z art. 4 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p. oraz § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. poz. 164, nr 1588), dalej: "rozporządzenie" utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że tylko łączne spełnienie przesłanek wynikających z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. umożliwia wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W przedmiotowej sprawie w wyznaczonym do analizy obszarze, na żadnej z działek nie ma legalnej zabudowy, co powoduje brak odniesienia, czyli tzw. dobrego sąsiedztwa dla zabudowy działki nr [...]. Działka ta zabudowana jest budynkiem rekreacji indywidualnej, położona w kompleksie łąk, w zalewowej części [...] i jej dopływu z [...], zajmuje fragment [...]. Na wielu leżących na tym obszarze działkach znajduje się zabudowa o charakterze letniskowym, rekreacji indywidualnej bądź gospodarczej, jednak wszystkie te obiekty zostały zrealizowane w warunkach samowoli budowlanej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
