Wyrok NSA z dnia 5 października 2023 r., sygn. II OSK 7/21
Planowanie przestrzenne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Bąkowski sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant: asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 5 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 lipca 2020 r. sygn. akt II SA/Kr 312/20 w sprawie ze skargi J. K. na uchwałę Rady Miejskiej Kraków z dnia [...] nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]" 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od J. K. na rzecz Miasta Krakowa 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 28 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 312/20 oddalił skargę J. K. (dalej jako "Skarżący") na uchwałę Rady Miejskiej K. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]".
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym w sprawie.
Rada Miasta K., działając na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.) podjęła w dniu [...] r. uchwałę Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]".
Skarżący w piśmie z dnia 11 lutego 2020 r. wniósł skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Zaskarżył ją w całości w odniesieniu do nieruchomości, składającej się z działki gruntu o numerze ewidencyjnym [...], obręb [...], położonej w K., stanowiącej jego własność dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy dla K. - P. w K., IV Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą KW nr [...],.
Zarzucił tej uchwale nieuprawnione i nadmierne ograniczenie jego prawa własności odnośnie do ww. działki w stopniu, które znacznie wykraczało poza władztwo planistyczne Gminy Miejskiej K.. W jego ocenie doszło do przekroczenia granic władztwa planistycznego Gminy. Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części graficznej i tekstowej w odniesieniu do działki nr [...], obręb [...].
Skarżący podniósł, że postanowienia uchwały wyłączyły możliwość zabudowy posiadanej nieruchomości wobec czego doszło do ograniczenia możliwości wykonywania przysługujących mu uprawnień, których źródłem jest ww. prawo własności. Wskazał, że podstawowym założeniem planu dla obszaru objętego symbolem ZPg.3, determinującym przeznaczenie i możliwości zagospodarowania nieruchomości skarżącego, pozostaje wykluczenie możliwości jej zabudowy na jakiekolwiek cele, czy to usługowe czy mieszkaniowe. W kontekście postanowień planu brak jest możliwości innego wykorzystania nieruchomości skarżącego aniżeli pod ogród (jak wskazano wprost w planie) w szerokim tego słowa znaczeniu i z ograniczeniami wynikającymi z treści uchwały. Ustalenia planu dla obszaru oznaczonego symbolem ZPg.3, ujęte w §17 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 planu, całkowicie wykluczają możliwość lokalizacji obiektów budowlanych, które mogłyby faktycznie służyć skarżącemu. Ustalenia planu dają możliwość zlokalizowania na działce placu zabaw, urządzeń sportowych, a także urządzeń i sieci infrastruktury technicznej. Ponadto, pozwalają na zachowanie istniejących już obiektów budowlanych. Niemniej jednak, nieruchomość skarżącego pozostaje niezabudowana, a w konsekwencji postanowienia planu w zakresie utrzymania istniejących obiektów budowlanych nie mają do niej zastosowania. Wskazane ustalenia planu umożliwiają zatem wzniesienie na nieruchomości skarżącego jedynie takich urządzeń, które z natury rzeczy służą użyteczności publicznej, a nie użytkowi prywatnemu. Brak jest jednak przepisów powszechnie obowiązujących, które obligowałyby skarżącego do udostępnienia jego nieruchomości nieograniczonej grupie użytkowników, która mogłaby korzystać z placu zabaw czy urządzeń sportowych lub udostepnienia jej na cel publiczny. Brak jest również interesu skarżącego we wzniesieniu takich urządzeń. Zauważył, że wprowadzenie planu uniemożliwiło mu nie tylko racjonalne i optymalne zagospodarowanie jego nieruchomości, ale wręcz jakiekolwiek zagospodarowanie, które mogłoby mu służyć. Został w szczególności pozbawiony prawa do zabudowy swojej nieruchomości, poprzez dopuszczenie, w gruncie rzeczy, zagospodarowania tej nieruchomości jedynie na cel publiczny, względnie pozostawienie jej w stanie obecnym – to jest bez jakiegokolwiek zagospodarowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
