Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2023 r., sygn. III FSK 809/23
Podatek od nieruchomości
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 lutego 2023 r. sygn. akt I SA/Po 879/22 w sprawie ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia 3 października 2022 r. nr SKO.410.1243.36.2022 w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2015-2020 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie na rzecz D. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 3691 (słownie: trzy tysiące sześćset dziewięćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 lutego 2023 r. sygn. I SA/Po 879/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę D. sp. z o.o. w W. (dalej jako: skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia 3 października 2022 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za okres od stycznia 2015 r. do grudnia 2020 r.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że spór w sprawie obejmuje ustalenie, czy po stronie spółki doszło do powstania nadpłaty w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 stawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm., dalej jako: O.p.). Następnie sąd ten wskazał, że w stanie prawnym obowiązującym do 28 czerwca 2015 r, w przepisie art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm., dalej jako "p.b.") ustawodawca posługiwał się pojęciem "całości techniczno-użytkowej". Ugruntowane orzecznictwo sądowe przyjmowało zaś, że dla uznania budowli oraz urządzeń technicznych za jeden obiekt budowlany wymagane było zaistnienie związku o dwojakim charakterze, tj. techniczno-użytkowym. W zmienionej z dniem 28 czerwca 2015 r. definicji obiektu budowlanego zawartej w art. 3 pkt 1 u.p.b. wyłączono "urządzenia techniczne" z którymi obiekt budowlany ma stanowić "całość techniczno-użytkową". Po omawianej zmianie przez obiekt budowlany należało rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budowla podlegająca opodatkowaniu to obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Zdaniem sądu pierwszej instancji, pomimo zmiany definicji obiektu budowalnego w ustawie Prawo budowlane, nie było podstaw do twierdzenia, że aktualnie instalacje, takie jak parownice czy stacja redukcyjno-pomiarowa nie podlegały już opodatkowaniu. Zdaniem WSA w Poznaniu organ dokonał prawidłowej wykładni pojęć budowli i obiektu budowlanego na potrzeby ustalenia zakresu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Wobec powyższego sąd ten zaakceptował zaprezentowaną w zaskarżonej decyzji wykładnie art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm., dalej jako: u.p.o.l.) w zw. z art. 3 pkt 1 i pkt 3 u.p.b., że opodatkowaniu podlegają urządzenia budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Tylko urządzenie techniczne niezwiązane funkcjonalnie z obiektem budowlanym, a służące innym celom, nie mogą być uznane za urządzenia budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 u.p.b. Urządzenie budowlane ma zapewnić możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem. Podsumowując zdaniem sądu pierwszej instancji organ dokonał trafnych ustaleń faktycznych i prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego, a sąd ten nie miał wątpliwości, że sporne parownice oraz stację redukcyjno-pomiarowa należało opodatkować podatkiem od nieruchomości, co z kolei czyniło w pełni uzasadnionym rozstrzygnięcie organu odmawiające stwierdzenia nadpłat. Wyrok wraz z uzasadnieniem dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
