Postanowienie NSA z dnia 9 września 2021 r., sygn. II OSK 128/21
Wstrzymanie wykonania aktu
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 9 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A. V. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej A. V. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 919/20 w sprawie ze skargi A. V. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszary Schengen postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Postanowieniem z 2 czerwca 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 919/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. V. (dalej: skarżąca) na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszary Schengen. Sąd nie dostrzegł w powoływanych przez skarżącą okolicznościach przesłanek wstrzymania wykonania decyzji z art. 61 § 3 P.p.s.a. Konieczność wyjazdu z Polski i związany z tym krótki zakaz ponownego wjazdu przez okres 6 miesięcy nie świadczy o tym, że skarżąca nie będzie w stanie po upływie tego czasu ponownie rozpocząć życia zawodowego i prywatnego w Polsce. Sąd uznał, że w dobie społeczeństwa cyfrowego, a także w aspekcie możliwości korzystania z pomocy pełnomocników na terenie kraju, we wspomnianym okresie skarżąca może również zajmować się ochroną swojego majątku, który posiada w Polsce. Dostrzegając niedogodności związane z opuszczeniem Polski w kontekście pobierania nauki na studiach podyplomowych w Polsce Sąd uznał tę okoliczność za logiczne i normalne następstwa wydanej decyzji, która jest konsekwencją naruszenia przez skarżącą reguł dotyczących legalnego pobytu na terenie Polski. Odnośnie do wziętej pod uwagę z urzędu przez Sąd obawy skarżącej przed wydaniem jej przez władze Ukrainy władzom Białorusi w związku z toczącym się na Białorusi postępowaniem w sprawie B. D., która to obawa stanowiła jedyny powód blokujący powrót skarżącej na Ukrainę, gdzie znajduje się centrum życiowe skarżącej, Sąd wskazał, że w momencie wyjazdu z Ukrainy 6 stycznia 2017 r. już była ona poszukiwana przez I. (wpis z 2 maja 2016 r.) a zatem przez pół roku nie była ona poszukiwana, ani prześladowana, nie ścigano jej, a ponadto pozwolono jej opuścić kraj zamieszkania. Teza skarżącej o grożącym jej niebezpieczeństwie nie znalazła potwierdzenia w aktach sprawy. Zgodnie z informacją Komendy Głównej Policji z [...] kwietnia 2019 r. na ten dzień skarżąca nie figurowała w bazie I.. Sąd uznał, że odpadła jedyna przesłanka, która powstrzymywała skarżąca przed powrotem na Ukrainę. Wobec tego uznał, że powrót skarżącej do kraju pochodzenia nie będzie stanowił zasady non-refoulement.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
