Wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2021 r., sygn. II GSK 1073/18
Ubezpieczenia
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia del. WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. G. G. W. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2017 r. sygn. akt VI SA/Wa 1681/17 w sprawie ze skargi S. G. G. W. w W. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od S. G. G. W. w W. na rzecz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 listopada 2017 r. oddalił skargę S. G. G. W. w W. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] czerwca 2017 r., w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
w marcu 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w Warszawie zwrócił się do Dyrektora Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z wnioskiem o ustalenie obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu A. R. z tytułu wykonywania umowy zlecenia, zawartej ze S. G. G. W. w W. na okres od 21 lutego 2011 r. do 17 czerwca 2011 r.
W wyniku przeprowadzonego postępowania Dyrektor Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ, decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., ustalił, że A. R. (obecnie: A. R.-M.) podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej ze S. G. G. W. w W., w okresie od 21 lutego 2011 r. do 17 czerwca 2011 r.
Objętą skargą decyzją Prezes NFZ utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W ocenie organu wykonywanie przez A. R. spornych umów było ciągiem określonych czynności starannego działania, zmierzających do osiągnięcia rezultatu w postaci nauczenia/wytłumaczenia zagadnień związanych z wykładaną materią. Zawarte umowy były zatem umowami o świadczenie usług dydaktycznych, polegających na przygotowaniu i zaprezentowaniu zajęć dydaktyczny, ćwiczeń i wykładów, które w żadnym wypadku nie dotyczyły wąskiej i wyspecjalizowanej dziedziny, co ewentualnie mogłoby przesądzać o zakwalifikowaniu ich jako dzieła. Przedmiot omawianych umów nie korespondował ze specyfiką umowy o dzieło w całym jej zakresie, a tym samym strony ustalając charakter prawny tych umów przekroczyły ustanowione w art. 3531 Kodeksu cywilnego granice swobody umów. Zarówno cel i treść zawartych umów sprzeciwiały się w tym przypadku właściwości (naturze) umowy o dzieło.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
