Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. I FSK 752/18
Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (spr.), Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Po 17/17 w sprawie ze skargi W. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 października 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Elżbieta Olechniewicz Ryszard Pęk Janusz Zubrzycki
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z 25 października 2017 r. w sprawie I SA/Po 17/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę W. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: DIAS) z 27 października 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2010 r. (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są w internetowej bazie orzeczeń CBOSA).
1.2. Sąd pierwszej instancji nie stwierdził podstaw do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji DIAS, którą utrzymana została w mocy decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z 25 września 2015 r., określająca wysokość zobowiązania podatkowego skarżącego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja 2010 r. oraz podatek do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.), dalej: u.p.t.u., za miesiące od stycznia do września 2010 r. W ocenie WSA w Poznaniu organy podatkowe w niniejszej sprawie w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy trafnie przyjęły, że skarżący w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej. Wobec powyższego na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) u.p.t.u. pozbawiono skarżącego prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wykazanymi nabyciami towarów od D. M.P., K. M. K., A.s.c. A. D., J. N., K. L. G., gdyż nie miały one rzeczywistego charakteru. Jednocześnie na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. określono skarżącemu podatek do zapłaty z tytułu faktur wystawionych przez niego na rzecz P. L. S. oraz P.P.H. M. B. O. Sąd pierwszej instancji stwierdził przy tym, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do przyjęcia, że zobowiązania podatkowe skarżącego za okresy rozliczeniowe objęte decyzją DIAS uległy przedawnieniu. Bieg terminu przedawnienia przedmiotowych zobowiązań podatkowych został bowiem skutecznie zawieszony na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), dalej: O.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
